Cradle Of Filth - Thornography

Roadrunner Records

Cradle Of Filth is waarschijnlijk de populairste extreme metalband op deze planeet. Ooit begon het allemaal in de Engelse Black metalwereld maar hun geloofwaardigheid zijn de heren daar al lang kwijt. Dat neemt niet weg dat de populariteit – vooral bij het jonge volkje – nog steeds groeit en enorme dimensies aanneemt. Maar kan de muziek die grootsheid volgen, en de miskleun ‘Nymphetamine’ doen vergeten?

Dat ‘Thornography’ terug een stapje voorwaarts is blijkt al snel. Na de intro krijgen we deze keer geen ongeïnspireerde metalcore meer, maar wel een staaltje van de typische sound van Cradle Of Filth. De mix tussen black metal en ambient, doorspekt met een vleugje gothic valt wel te smaken en een pluim gaat vooral naar de ritmesectie, die toch op een hoger niveau staat dan de rest van de band.

Die rest van de band is echter waar het schoentje wringt. De gitaarriffs zijn totaal passé, en dat is iets wat bij een cd die op meer dan een uur afklokt enorm gaat enerveren. Ook de leads zijn veel te voorspelbaar en lijken zo van een beginnende groep te komen.

 
Frontman van Cradle Of Filth is nog steeds Dani Filth die naast zijn foute kledij ook gekend staat voor zijn ijskoud gekrijs. Gelukkig trekt hij zijn strot geregeld open, en ook zijn diepe grunts zijn best wel te smaken. Het is dan ook een raadsel waarom de zanger bijna de helft van de cd heeft ingefluisterd. Dat fluisteren is vaak totaal misplaatst en van een vocalist verwachten we niet dat hij gewoon zijn teksten een beetje gaat aflezen. Een gemiste kans want werken met koren zoals op ‘Midian’ zou deze gedeeltes moeiteloos een klasse hoger tillen. Toch weten de soms gebrekkige delen zich netjes tot een geheel te vormen wat de schijf wel ten goede komt.

 
Een vergelijking maken met het oudere werk van Cradle Of Filth zou onterecht zijn, omdat ze tegenwoordig een totaal andere stijl aannemen. Maar toch krijg je de indruk dat de band nu wat aan het slabakken is en dat er veel potentieel onaangeroerd blijft. ‘Thornography’ is misschien wel terug een stap voorwaarts sinds ‘Nymphetamine’, maar een hoogvlieger is het niet. Voor de fans van de moderne Cradle Of Filth-sound best wel te smaken, ook al is het eigenlijk een ondermaatse prestatie voor een groep van dit kaliber.