Craig Ward - Leave Everything Move Out

‘Leave Everything Move Out’ komt binnen als een verrassing extraordinaire. De opnames vonden onder meer plaats in de Black Box-studio’s in Frankrijk, waar de immer filosoferende Ward in zee ging met David Odlum, die hij al kende van diens werk voor Ierse rockband The Frames.

Ward runt al geruime tijd samen met vrouwlief Inge Bos, die het wondermooie artwork verzorgde, een guesthouse in het natuurrijke Schotland. Het valt op dat Wards oeuvre zich beweegt van poppy rockgeweld bij dEUS tot meer kunstzinnige projecten (Kiss My Jazz, Love Substitutes, i8 Camera en dan vergeten we haast A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen), die vervolgens wat onverwacht een verlengstuk kregen in introvertere muziek, zoals bij True Bypass bijvoorbeeld, zijn project in duo met Chantal Acda of zijn samenwerking met Mark Mulholland. En ook achter de schermen bleef Ward al die tijd bezig met muziek, nu eens als producer, als muzikant dan weer als klankbord (voor o.a. Dez Mona).

Begin 2014 verraste Ward vriend en vijand met ‘New Third Lanark’, een grillig geluidsexperiment van een album waarop hij solo in een vijftal composities zijn liefde voor breed uitwaaierende, ambient gitaardrones botvierde. Het nieuwe album sluit naadloos aan bij zijn voorganger. Al mag Wards album geen herhalingsoefening genoemd worden, maar veeleer het resultaat van een deugdelijk archiefbeheer.

De wortels van ‘Leave Everything Move Out’ zijn te vinden in een reis die Ward in januari 2009 ondernam richting Topangya Canyon in Noord-Amerika. Ergens in zijn hersenpan doolden nog wat folky melodieen rond, nog wat losse muzikale draadjes waar hij een thuis voor zocht. Een poging in 2009 om de trance-achtige progfolkmelodieen op band te krijgen in Belgie werd voortijdig afgebroken en het project werd opgeborgen. Althans tot in 2014, het jaar waarin Wards eerste soloalbum verscheen en de zin om verder te werken aan het gearchiveerde project weer opdook. Ward trok richting David Odlum en zo ontstond gaandeweg ‘Leave Everything Move Out’.

Echt helemaal nieuw klinken de opnames niet, toch niet voor wie vertrouwd is met de ambiente grilligheid die ‘New Third Lanark’ kenmerkte. Het lijkt erop alsof hij eindelijk een vaste thuisbasis heeft gevonden (het knap openbloeiende New Haven bijvoorbeeld, een integer en artistiek statement). In tegenstelling tot zijn voorganger horen we vaker pianomotiefjes opduiken, zoals in het spannende The Addict. Gaandeweg ontbolstert die track zich met nerveuze, hypnotiserende invloeden uit de rockmuziek. Tussen de regels door stellen we vast dat Ward al zijn eerdere muzikale ervaringen hier sublimeert: een fantastische drive en dito sound. Bovendien, zo valt op, vallen de muzikale puzzelstukjes soms geweldig in elkaar.

Het nieuwe album bestaat wederom uit vijf tracks die gemiddeld zo’n kleine tien minuten in beslag nemen. Toch verveelt het album nergens. Het erg sfeervolle Triptych is mogelijk een knik richting het beeldend werk van Inge Bos (zachte gitaartokkels, vage echo’s van klokken,..) terwijl Trinity het eeuwige verbond tussen Ward, Bos en zijn - toeval of niet - driejarige dochter in de verf zet.

Zoals al aangegeven: ‘Leave Everything Move Out’ is het resultaat van deugdelijk archiefbeheer (The Archivist). Het album munt niet uit in radiovriendelijkheid, maar dat hoeft ook niet. Craig Ward roeit met dit album rechtstreeks tegen de stroom in. Hij laat, zoals de titel al aangeeft, steeds vaker meer weg om de naakte essentie op te zoeken. Dikke aanrader. Hopelijk vindt dit album een ruimer publiek dan enkel de kunstminnende niche.