Creature With The Atom Brain - Night Of The Hunter

Waste My Records

Voor ‘Night Of The Hunter’ is een aankondiging in mineur op zijn plaats. Want dit is de zwanenzang van Creature With The Atom Brain. Maar wat een oerschreeuw, wat een diep gravende gil van een plaat.

Eerst even wat achtergrond. Voor ‘Night Of The Hunter’ greep meesterbrein Aldo Struyf terug op het beproefde recept. Hij deed zowat alles zelf, maar beriep zich voor de final touch op gastzangers en enkele bevriende muzikanten. Dat leverde een bijzonder gevarieerd eindproduct op, dat toch erg consistent klinkt.

Aan titels wilde hij alvast geen tijd verspillen. Dus hebben de vijf nummers van deze plaat allemaal dezelfde titel. Herken ze maar aan het ritme, aan de variëteit of aan de zangers uiteraard. Want elk deel heeft zijn eigen vocalist, die ook nog eens de teksten diende aan te leveren. Voordeel van een klassebak als Aldo Struyf te zijn, is dat zijn adressenboekje best goed gevuld is.

Voor Part 1 met tekst van Mark Lanegan kan je best even gaan zitten. Want elke keer je dit nummer hoort ontdek je weer iets nieuws. Nu eens is dat een sample die doet denken aan Eno + Byrne’s onovertroffen meesterwerk ‘My Life In The Bush Of Ghosts’, dan weer zijn het de oosterse klanken, die Struyf met zijn synth naar de voorgrond haalt. En nog wat verder zijn er die intense blazers of die solo van Tim Vanhamel. Lanegan geeft aan dat alles zijn typische draai. “Danger is as danger does” indeed!

Even typisch is de zang van Danny Devos, die Part 2 iets chaotisch, iets wilds geeft. Struyf onderstreept dat met synths, die af en toe lijken te ontsporen, dan weer overgaan in een subtiele, akoestische gitaar (opnieuw Tim Vanhamel trouwens). Verlies jezelf in de geluidsbrij, die Struyf over je uitgiet, of geniet van het fantastische drum- en percussiewerk van Jean-Philippe De Geest en Damien Vanderhasselt (die trouwens op zowat alle nummers aan de slag zijn).

Part 3 past Tom Barmans Magnus-karakter als gegoten. Het lijkt wel perfect op zijn maat gemaakt en het resultaat is navenant. De jager is hier sexy, verleidelijk. Het is eigenlijk gewoon een ander soort jacht. Minstens even gedreven, drijvend op blazers (een beetje zoals David Byrne (weer hij) en St. Vincents ‘Love This Giant’-project is Part 4. Dave Reniers croont daarover zoals enkel hij dat kan.

Met de afsluiter keert Creature With The Atom Brain terug naar het uitgangspunt. De sfeer is vergelijkbaar met de opener, zij het dat het koper opnieuw een prominente plaats krijgt. En Sjoerd Bruil voegt daar op zijn beurt een machtige solo aan toe. Wonderbaarlijk hoe zo’n opeenstapeling van geluid kan uitmonden in een fantastisch stukje muziek.

Creature With The Atom Brain heeft nog één keer toegeslagen, maar het zal er eentje zijn, die nog even blijft nazinderen. En dan is het uitkijken waarmee Aldo Struyf hierna weer op de pinnen komt.

‘Night Of The Hunter’ verschijnt enkel op vinyl.