Cristiano Roversi - AntiQua

Galileo Records

Soloplaten van toetsenisten, het is altijd bang afwachten. Voor sommige durven we op voorhand de hand in het vuur te steken (Alex Carpani om iemand te noemen), en afgaande op wat we al kennen van Cristiano Roversi, hadden we hoop voor ‘AntiQua’. Maar de verwachtingen worden niet ingelost.

Nochtans beschikt de man over voldoende geloofsbrieven. Als stichtend lid van Moongarden zijn we al geruime tijd op de hoogte van zijn kunsten op de keyboards, de bas en de Chapman stick. Zijn collaboratie met Gigi Cavalli Cocchi en Bernardo Lanzetti (ex-PFM) leidde tot intrigerende huiskamerprog op CCLR’s gelijknamige album. En terwijl van dit trio een tweede album in de pijplijn moet zitten, scheert Roversi ook met Mangala Vallis hoge toppen op het recent verschenen ‘Microsolco’.

Het heeft Roversi doorheen de jaren een aardig adresboekje opgeleverd. Dat betaalt zich nu uit, want met de legendarische stemmen van Lanzetti en Aldo Tagliapietra zit je soloproject als gebeiteld. In vocaal opzicht is het sowieso een reuzenstap vooruit op Roversi’s vorige albums ‘Music From My Room’s Window’ en ‘The Park’.

Overduidelijk op ‘AntiQua’ is de invloed van Anthony Phillips. De allereerste gitarist van Genesis is ook leermeester en vriend van Roversi, en bracht hem veel bij over harmonie en melodie. Naast Grand Piano, synths, Mellotron en Hammondorgel speelt Roversi hier ook arpeggio’s op de 12-string, in navolging van Phillips.

Des te jammer dat Roversi niet over hetzelfde compositorische talent beschikt. Instrumentaal piekt deze plaat te weinig en kabbelt rustig verder, zonder noemenswaardige rimpelingen aan het oppervlak. En een Roland drumcomputer, ja, daar knappen we helemaal op af. Zo klinkt ‘AntiQua’ uiteindelijk als de soundtrack van een onderwaterdocumentaire.