Crowd Of Chairs - Breather
Labelman
Het is niet meteen de meest productieve band, maar als er dan een album verschijnt, is het wel steeds raak.
Het is belangrijk om een plaat te beginnen met iets dat eruit springt, iets dat opvalt. In die opdracht is Crowd Of Chairs alvast met glans geslaagd. Amends wordt namelijk ingezet met een perfect pakketje pakkende noiseriffs, die al je zintuigen meteen op scherp zetten. Wanneer Mitch Van Laecke de schuurdeur dan wijdopen zet – trouwens, de productie schoof die stem terecht iets naar de achtergrond, alsof hij tegen de muziek moet opboksen – kan het feest echt beginnen. Crowd Of Chairs, zoals we hen graag hebben: messcherp en zonder genade.
Tien jaar al draaien ze mee in de heksenketel, die de muziekbusiness dezer dagen is. En wij herinneren ons die eerste kennismaking nog levendig, daar in de bar van Trix tijdens We Are Open. Het drietal werd intussen aangevuld met gitarist Arjen Verswijfelt, die de sporen onder meer verdiende bij Maze, maar hier zorgt voor meer diepgang en bijhorende ballen. Eerder leken we te ontwaren dat de band zichzelf op deze plaat meer zou intomen, maar misschien hebben we dat fout geïnterpreteerd en moet het eerder zijn dat ze de noise meer richting geven. Aan kracht heeft dit (inmiddels) viertal duidelijk niet ingeboet.
Want hoewel er in Breather wel degelijk naar adem wordt gehapt en je ook de kans krijgt om effectief iets meer zuurstof tot je te nemen, schoppen de heren je een song verder met Overthinking weer vierkant onderuit en geven ze je niet meer de kans om terug recht te krabbelen. Crowd Of Chairs zoals we hen graag hebben: van alle huid ontdaan, lillend, bloederig vlees bloot leggend.
En al het voorgaande wordt opnieuw en opnieuw bewezen in de volgende helft van een plaat, die er meer dan zomaar mag zijn. Laat je verrassen, laat je overrompelen, laat je meedrijven op de golven van noise, laat de zweepslagen op je rug (of waar dan ook) terechtkomen. Geniet op je eigen manier, maar laat, als je ook maar een greintje interesse hebt in noise, deze plaat niet aan je voorbijgaan. Dat zou eeuwige zonde zijn.