Crystal Fighters - Different

Different

We willen absoluut niet kneuterig klinken en al zeker niet belerend, maar als we het debuutalbum van Crystal Fighters beluisterden dan konden we niet anders dan ontroerd zijn over hoe twee culturen versmelten. Of hoe Baskische indiefolk zich gewillig in alle lichaamsholtes liet nemen door venijnige dubstep en de meute uk-bass-genres uit Londen. Het gaat er soms hard aan toe in de multiculturele samenleving.

Maar levert opvolger “Cave Rave” ook zoveel vuurwerk op? Dat is natuurlijk de hamvraag waar elke fightersfan zich nu van op de lip bijt. Wel, wie in dit gezelschap een feestje hoopt te bouwen tijdens een of ander zomerfestival - zoals we bij hun vorige doortochten ook telkens zonder moeite konden doen - zal niet teleurgesteld zijn. Het nieuwe album levert wel degelijk voldoende stof op om armen en benen in alle mogelijk hoeken gedraaid te krijgen.

We beelden ons nu al in hoe een waar volksfeest losbarst op You And I of LA Calling. Hoe meisjes hun onschuld verliezen na het horen van Love Natural. Hoe Walen en Vlamingen elkaar in de armen vallen en een vreugdedansje maken op Separator. Hoe ongegeneerd we zelf onze medereizigers op de metro zullen zoenen met Are We One in onze oorschelpen. Met andere woorden, het leven wordt er weer mooier op.

En toch scheelt er iets met dat veel te mooie plaatje (u voelde ons al aankomen, nietwaar?). We missen de korrel op het beeld. Daar zorgde de ietwat ruwe elektronicaboost op het vorige album voor. En hoe er gespeeld werd met al die genres en hoe strak ze het er vorige keer allemaal door joegen. Dit keer klinkt het haast... lieflijk. Wij hebben niets tegen lieflijk, het maakt van “Cave Rave” wel een veel bravere plaat dan dat de titel doet vermoeden.

Bovendien staan er ook pak meer titels op die tot doel hebben u heen en weer te wiegen in plaats van u gedesoriënteerd op de festivalweide achter te laten. Zo kan u beter een kampvuur aansteken bij Bridge Of Bones, These Nights of Everywhere. En als u dan toch bezig bent, rooster er dan meteen ook even de sok No Man boven.

Maar ja, dit is dus nog steeds op en top indiefolktronica-amusent van de bovenste plank. Maar vooruitstrevend noemen we het niet meteen meer. Zoals we al zeiden, het is maar wat u er van verwacht.