Customs - Harlequins Of Love

EMI

Wat doen ze in Leuven in het drinkwater? Milow, Selah Sue, Customs, Styrofoam, Isbells, AKS, Tom Helsen,… dat moet aan Stella Artois liggen. Hoe dan ook, we kunnen er alleen maar fier op zijn, zeker nu Customs een onweerstaanbare opvolger voor ‘Enter The Characters’ op de wereld loslaat. Voor veel bands is de tweede plaat een moeilijke bevalling, maar niet zo voor de ‘Harlequins Of Love’.

Toegegeven: de eerste twaalf seconden is het schrikken: toetsen op een album van Customs? Jazeker! Kristof Uittebroek en co maken meteen een statement: les nouveaux Customs sont arrivés! Blakend van zelfvertrouwen gaan ze Onwards And Upwards. Deze uitdrukking betekent zoveel als “progressie maken” en dat doen ze, ook al draagt Harlequins duidelijk hun stempel. Sommigen horen hier The Smiths en The Cure in. What the hell: er zijn slechtere referenties mogelijk!

Samstag Im Lido zit zo strak als Borats groene slip dankzij het solide drumwerk van Ace, de minutieuze bas van Joan en de gitaarlicks van Jelle. Bas en drums spelen ook een hoofdrol in de intro van Velvet Love. De synths, ingespeeld door Yannick Fonderie, zijn duidelijk een meerwaarde. Na twee nummers is het al duidelijk dat ‘Harlequins Of Love’ gelaagder en subtieler is dan het reeds geweldige debuut.

De lyrics zijn persoonlijk en staan opnieuw bol van milde ironie. Mooie voorbeelden daarvan zijn Minuet For A Gentleman, Toupee en Only After Dark. Minder plaats is er voor spielerei met citaten, maar dat is een bewuste keuze. Enkel in Insanity’s Last Words en Your Roses wordt verwezen naar respectievelijk The Beatles en David Bowie. Kristof Uittebroek is duidelijk gegroeid als tekstschrijver en als vertolker. Hij mikt hoog. Hij wil kunst maken met John Lennon als voorbeeld en overtuigt moeiteloos. Eigenlijk is België te klein voor hem.

Dat komt goed uit, want Customs wil Europa veroveren. Nederland ligt al aan hun voeten, maar het is tijd voor een blitzkrieg in Duitsland. In het slotnummer The House lijken de mannen van Customs ineens aan zichzelf te twijfelen, maar daar is absoluut geen reden toe. Met deze plaat geraken ze ongetwijfeld de grens over.