Daan - Manhay

Pias Records

In de buurt van het Ardense vlekje Manhay kwam Daans recentste plaat tot stand. Met zijn vaste groep en een paar gastmuzikanten nam hij een dozijn typische Daan-songs op. De ideale begeleiding voor een rit naar de mooiste streek van ons pierenlandje, als u het ons vraagt.

Daan geeft het zelf grif toe: "I'm the stealing kind". Het ene klankje of melodietje kan je al gemakkelijker plaatsen dan het andere, maar de sound lijkt overwegend geënt op de betere platen van eind jaren zeventig. In geremasterde versie weliswaar. De mix is soms -  in Your Eyes bijvoorbeeld - wat klinisch, abstract en kil. We zijn er niet helemaal uit of we hier van houden.

Het elektronicagebeuren wordt erg naar de achtergrond gedrongen op deze plaat, wij horen veel "organische" instrumenten, maar door de productie lijkt er toch een laagje synthetische lak over te liggen.

Dingen als Friendly Fire klinken dan weer meer als Dylans platen uit de jaren tachtig - wij denken aan 'Empire Burlesque' en 'Infidels' - terwijl songs als Crawling From The Wreck de mosterd halen bij de synthesizermuziek van pakweg Sisters of Mercy. Er komt ook nog wel wat opgepoetste punk binnengeslopen (op Radio Silence bijvoorbeeld) en Bad Boy, Bad Girl heeft op het schap naast de country gelegen. A Great Retriever is van John Cale of Leonard Cohen geleend. En zo kunnen we wel even doorgaan.

Typerend voor de plaat is de single Exes, die u ondertussen wel al gehoord zou moeten hebben. De melodie blijft lang in het geheugen hangen en de tekst hangt ergens tussen persiflage en absurdisme. Het is een pretentieloze, geestige song. Brand New Truth is ook zo 'n nummer. De arrangementen zijn erg gelaagd, ook bij eenvoudig ogende songs als Icon. Toch geraken we er niet goed uit wàt er juist gemeend is en wat tongue-in-cheek is, zowel qua tekst als arrangement. Maar niet alles moet zo zwart-wit zijn als de hoes van 'Manhay'.

Heel de plaat door vraagt een mens zich af waar hij dit muziekje of die tekstflard eerder gehoord heeft. Het belet ons echter niet om de plaat meer dan eens te beluisteren. Daan verknipt melodieën, sounds en teksten en doet dat met een schijnbare nonchalance. Hij weet het, u weet het. Et alors? 'Manhay' is een fijne plaat om naar te luisteren, en pretendeert ook niet meer te zijn. Voor ons is dat meer dan voldoende.