Dan Donnelly - Are We Having Fun?

Gentlemen Recordings

'Are We Having Fun?' is een zeer boeiende vraag die we misschien in donkere, saaie of drukke tijden wat meer zouden mogen stellen. Dan Donnelly is kennelijk ook bezig (geweest) met die vraag en maakt er meteen ook de titel van zijn vijfde en jongste cd van. Wij hebben ons tijdens het beluisteren van dit kleinood de hele tijd de vraag gesteld.

Van bij het begin zingt hij met flink wat ritme en akoestische instrumenten Time Of Our Life en op hetzelfde aanstekelijke elan volgt I Don’t Care. Dan Donnelly somt met een aanstekelijk je-m’en-foutisme zowat alle mogelijke ellende van de wereld op om steeds tot dezelfde “I don’t care”-conclusie te komen met daarachter nog een huppelende piano om toch maar niet vergeten te dansen.

Even vinnig maar een stuk steviger klinkt Soul Of Man. En die ziel blijkt niet zo mooi als onze leerkracht godsdienst het destijds trachtte voor te stellen. Ondertussen beseffen we dat Dan er graag een flink tempo op nahoudt. Zelfs in een cover van het mooie Gypsy van Suzanne Vega wordt het tempo flink opgedreven. Het is wat wennen, maar het werkt wel.

In Keep A Little wordt eindelijk even gerust. In de berouwvolle lovesong over "veel weg maar blijf alstublieft toch nog een beetje aan mij denken’" neemt Donnelly even de tijd om op een rustige manier te mijmeren. Niet kwaad, maar na drie minuten van banale excuses snakken we alweer naar wat meer tempo. In de categorie "lovesongs" vinden we Son On The Horizon een stuk sterker; sneller ook, maar dat zijn we ondertussen gewend geraakt.

Nog sneller werk krijgen we in Happy After. Old Cowhand is een zoveelste fris, uptempo nummer dat handig country mengt met dixie. Vreugde alom dus, terwijl Docklands – een mooie ode aan het aparte wereldje van de haven en zijn arbeiders – pure folk is die in de buurt komt van Mumford & Sons. En zo gedreven gaat dat door tot een rockerig Music Is Free de plaat afsluit.

Zelden hebben we met zoveel vrolijkheid een soort van dringende gehaastheid gehoord, die door quasi de hele plaat raast. Er staat op ‘Are We Having Fun?’ welgeteld één ballade. Bij alle overige songs  dondert Dan Donnelly onvermoeibaar door met een vrolijke urgentie en een hoge variatie aan stijlen en tempo’s. Bijna buiten adem, maar fun was er hier genoeg te beleven.