Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

EMI

Geef toe: spaghettiwesterns zouden niet zijn wat ze zijn zonder hun geweldige soundtracks. Herinner u de Sergio Leone-films waarvoor Ennio Morricone muzikaal verantwoordelijk was. Vandaag klinkt het alweer heerlijk vintage, maar de muziek blijft wel hedendaagse producers en componisten inspireren. Zo ook Brian Burton, vaak in de rol van Danger Mouse, die filmcomponist Daniele Luppi onder de arm nam voor 'Rome'.

Onder de titel prijkt dan ook het onderschrift "original motion picture soundtrack". Maar alvorens u zich op Google stort: de film moet je er zelf bij dromen. Burton en Luppi willen vooral een ode brengen aan de schrijvers van die sixties- en seventiespareltjes en niet zozeer een gooi doen naar een Hollywoodcarrière. Dat de Amerikaan en de Italiaan elkaar hierin snel gevonden hebben is ook niet zo vreemd.

Luppi bracht in 2004 namelijk al 'An Italian Story' uit, waar hij zijn bewondering voor zijn landgenoten op uitte. Danger Mouse pikte het album op en vroeg Luppi stante pede om 'St. Elsewhere' en 'The Odd Couple' van Gnarls Barkley - waar Burton de helft van uitmaakt - van arrangementen te voorzien. Van dan af konden beiden enkel nog dromen van het werkstukje waar ze in 2005 aan begonnen te sleutelen. Dat werd een hele periode, en dus werd het een album dat verwachtingen schiep.

Toch blijven we bij 'Rome' met een dubbel gevoel achter. Het is mooi dat de originals niet klakkeloos gekopieerd en gesampled werden en dat Luppi en Mouse hun eigen draai aan het zaakje konden geven. En er staan ook enkele wonderbaarlijke nummers op deze imaginaire soundtrack die onze dagen weer extra cachet hebben gegeven telkens als de plaat op lag. Daar krijgen ook Jack White en Norah Jones, die prima werk afleverden, een erevermelding voor.

Luister maar eens naar The Rose With The Broken Neck, Two Against One (met White in een glansrol) of Black. De hartenpijnen en melancholie spetteren er met gensters vanaf. Een beetje overdaad kan bij dergelijke soundtracks nooit kwaad. Daarom is het spijtig dat 'Rome' hier en daar gaten laat en op de vlakte blijft.

Morning Fog en The Gambling Priest zijn allesbehalve slechte nummers, maar echt van onze stoel duikelen doen we nu ook weer niet. En zo staat er hier en daar wel eens een "zozo" nummer op deze filmloze soundtrack.

Maar is hij nu het aanschaffen waard? Wij geloven van wel. Alleen al omdat wij bij de erg goede nummers meteen een instant filmklassieker gedroomd hebben. Het scenario krijgt u volgende week nog.