Darkside - Psychic

Matador Records

De samenwerking van Dave Harrington en Nicolas Jaar mag een van de verrassingen van het jaar genoemd worden. Na ‘Space Is The Only Noise’ zaten wij vol spanning te wachten op een tweede album van Jaar. We nemen evenwel met veel plezier vrede met Darkside. In dit project pluizen Jaar en zijn “voormalig” live-gitarist Harrington hun beider muzikale werelden uit en verbinden die op prachtige wijze met elkaar.

Of de naam Darkside verwijst naar Pink Floyd weten we niet, maar we denken af en toe toch aan de groep bij het beluisteren van ‘Psychic’. In het album zit een psychedelica-extract dat je een uur lang zoetjes aan het lijntje houdt. Maar er wordt ook getapt uit de vaatjes krautrock en ambient. Stijlen die allemaal overeenkomstigheden hebben en die misschien u allicht ook niet kunnen verwonderen door hun aanwezigheid.

Naast heel wat mysterieuze laagjes, een van de overeenkomstige punten, zit er hier en daar ook een heel sexy groove bij. Jaar liet al merken op zijn debuut dat een eenzame beat vaak een goede danspartner is. Zo zal u ons op het aan Laid Back-gewaagde Paper Trails zachtjes door de woonkamer zien wiegen. Ook het met honderd samples bedekte Freak, Go Home geeft net voldoende swung in de heup.

En verder klinkt ‘Psychic’ zelfs minder donker dan men je wil doen geloven. Goed, het meer dan tien minuten durende Golden Arrow kan als rookkanon dienen. Maar Heart klinkt ons haast optimistisch in de oren terwijl The Only Shrine I’ve Seen zelfs behoorlijk funky uit de hoek komt. Goed, je moet er drie minuten voor door een gitzwarte intro bijten en de titel geeft ook niet meteen een rooskleurige tint aan de zaak.

Hoe knap Jaar en Harrington met samples omgaan wordt mooi geïllustreerd in Greek Light. De geluiden, field recordings?, werken op je verbeelding. De stem van Jaar dwarrelt er tussendoor. Afsluiter Metatron is de kers op de taart.

Niet meer dan een prachtig luisteralbum. Te gebruiken een uurtje voor het slapengaan met een goed glas wijn. Werkt heilzaam.