Daughter - If You Leave

4AD

‘If You Leave’ is een plaat die je best niet oplegt tijdens roadtrips langs zonovergoten stranden, romantische dinertjes of het verjaardagsfeestje van je oma. Het is eerder de ideale soundtrack voor gebroken harten, mistroostige zielen en mensen die graag nostalgisch uit het raam staren tijdens een ritje met de trein. Maar bovenal is het een debuut van een jonge Britse groep die, sinds hun onstaan drie ep’s en dito jaren geleden, goed op weg zijn om de revelatie van 2013 te worden.

Het begon allemaal met Elena Tonra, een Brits jong ding dat de drang voelde om haar gedachten om te zetten in muzikale hersenspinsels met behulp van een gitaar. Wat later vervoegde de Zwitserse Igor Haefeli, tevens Tonra’s klasgenoot en geliefde, zich bij haar eenmansproject, om uiteindelijk compleet te worden met de komst van Remi Aguilella in 2011. En ziedaar: een Daughter was geboren.

Al tijdens de release van hun ep’s ‘His Young Heart’ en ‘The Wild Youth’, waarvan een jonge Tonra de voorkant siert, presenteerde de groep een ontroostbare sound die niemand onverschillig liet. Combineer dat met op een waar gebeurd verhaal gebaseerde in-your-faceteksten als “I sometimes wish I’d stayed inside my mother, never to come out”, en je kan enkel nog meer geïntigreerd worden.

‘If You Leave’ zet die traditie moeiteloos verder. Zo wordt je al stil bij de eerste tonen van openingsnummer Winter. Ook eerdere singles Smother en het zalvende Youth combineert de klassieke songwriting van Tonra met elektronische, zweverige elementen. Een geslaagde formule die een zekere The xx-atmosfeer creëert.

Het zal dan ook niemand verbazen dat Rodaidh McDonald (The xx en Adele) samen met Haefeli instond voor de productie. Ook de mixing zelf werd gedaan door iemand die veel afweet van atmosferische, melancholische sounds: Ken Thomas, de man die eerder al met Sigur Ros werkte.

Mooie namen allemaal. Maar de grootste verdienste ligt nog altijd bij de band zelf, die op een boeiende manier een toch wel donkere plaat brengt. Luister zelf maar naar het uitzichtloze Touch en het betoverende Shallow . Uitzondering in dit verhaal is Human, het enige upbeat nummer dat, gelet op de lyrics, een wolf in schapenvacht blijkt te zijn.

Wij horen u denken: “Oef, eindelijk een optimistisch tussendoortje”. Maar integendeel: Daughters sterkte ligt net in hun eeuwig sluimerende tristesse. Als Elliott Smith een levenslustige lp zou gemaakt hebben, had niemand daar waarschijnlijk op zitten wachten. Tonra en co we wensen jullie nog vele jaren van obscure overpeinzingen toe.

Nog niet zo heel lang geleden hadden wij ook een interview met dit gezelschap. De neerslag daarvan lees je hier.

Daughter speelt op 4 april in de Botanique.