David Philips - December Wine
Black And Tan Records
Zo net viel ‘December Wine’, de nieuwe cd van David Philips,in onze brievenbus. Net iets te laat om de titel alle eer aan te doen maar echt goede wijn verdraagt toch geduld en vertraging. Wie is echter die mijnheer Philips? Eerlijk gezegd geen totaal onbekende meer want vorig jaar kwam hij ons verrassen met de volledige homemade cd ‘The Rooftop Recordings’. Wij waren erdoor gecharmeerd. En hoe zit het met 'December Wine'?
Wel, laat ons duidelijk zijn van in het begin. ‘December Wine’ is net als zijn voorganger ambachtelijk in elkaar geknutseld in ’s mans privéstudio ergens in Barcelona op een viersporen-cassetterecorder. Het is allemaal spontaan, klinkt nogal seventies en daar is allemaal niets mis mee.
Of de wereld nu zit te wachten op zo’n “nieuw” werk is een ander paar mouwen. Feit is dat Philips songs in elkaar kan steken die meer dan een luisterbeurt moeiteloos overleven en die in feite niet moeten onderdoen voor het meer gewaardeerde werk van bekende soortgenoten als daar zijn Don McLean of Jim Croce.
Bij hen zou zulk een cd dan ‘Unplugged’ of ‘Songs from the Vault’ gelabeld worden en vlotjes over de toonbank gaan. Dat verdient deze cd ook. Hij is meer bluesy dan folk van inspiratie en iets gespierder gearrangeerd dan zijn voorganger met mooie opvullende percussie die toch voor een zeker flow in de ritmes zorgt. Lonely wentelt zich bijna vier minuten lang in een fijnzinnig net met een niet al te opdringerige baspartijen en een sporadische mondharmonica.
Thema’s haalt Philips ook in het dagelijkse leven rondom hem, een matroos die zijn geliefde mist – Philips woont in de havenstad Barcelona – en andere variaties op het “ldvd”, vervreemding, een verloederde stad, het weer en nog van dat vrolijk fraais? Happy wordt een mens er niet van maar carnaval is tenslotte al enige weken voorbij en wat doen we dan met zowat tachtig procent van het oeuvre van kerels van het kaliber Leonard Cohen, Neil Young , enz.? Heeft hij trouwens de vroegere stemvervormingsexperimenten van deze laatste op Big Things willen imiteren?
Uit vroeger werk weten we dat Philips graag riedelt op zijn snaren. In Ruby wordt dat een heuse instrumental, soms een uitgebreide solo bij wijze van in- of outro zoals in Who’s Going To Save This Town?
Wie David Philips nog niet kende, kan gerust ‘December Wine’ degusteren. Misschien geen peperdure grand cru maar ongetwijfeld een appellation d’origine contrôlée. Wie hem kende van vroeger werk, kan gerust zijn. De nieuwe oogst overtreft de al mooie oogst van vorig jaar.