DBFC - Jenks

Different

Achter DBFC schuilt het Parijse duo David Shaw en Dombrance. Zij brengen met 'Jenks' (slang voor narcotica) een album waar pakweg het meest gedrogeerde van Primal Scream gekoppeld wordt aan de block rockin' beats van The Chemical Brothers. Uiterst opwindende stuff indeed !

Jenks

Eerder gaf het duo de heerlijke, door zijn stuiterende beats aan Chemical Brothers verwante single Autonomic vrij, die op erg enthousiaste reacties mocht rekenen. Druggy, zeer zeker, maar muzikaal gezien groovet het dat het geen naam heeft en sleurt het zelfs de meest onwillende de discovloer op. Dat de muziek herinnert aan het donkerste, meest desolate van Joy Division is klaarhelder, al houdt het duo het dansbaar. Je zou zo de invloeden kunnen opsommen: de pretpunk van Buzzcocks, het lyrische van The Fall, de echo's van bands als The Cure.

Het duo maakt, na een eerste ep 'Leave My Room', de doorstart naar een full album. Nu, niet dat ze echt een duidelijk plan voor ogen hadden bij de opnames. Maar net door zich nergens op vast te pinnen behoudt het duo een ongeziene creatieve vrijheid, mogelijkerwijs mee ondersteund door een handvol illegale substanties.

DBFC haalde dus de mosterd in de nineties, maar injecteerde die met de grandeur van de nineties en nam vooral de attitude ervan over. Dat merk je ook aan de manier waarop de songs hier het woord voeren.

Neem nu die bijzondere titeltrack. Die opent met dik aangezette, echoënde gitaarakkoorden die schipperen tussen sixties en western. Al gauw komt er een dansbare beat bij kijken en gaat het over hunky dory (hallo Bowie) en meer. Depeche Mode komt mee dankzij het door beats ondersteunde gitaarwerk even om het hoekje kijken. En net als hen weet het duo de catchy poptunes niet te vergeten.

Bad River is een goed gemutste blues die INXS herinnering brengt. Killer tune! Daarmee piekt de groep al snel in de set. En dat het duo houdt van een stevige party blijkt onder meer uit de licht overstuurde geluiden op Disco Coco. Sexy én snedig, voorwaar een gevaarlijke combinatie.

Af en toe neemt de groep er de tijd voor, zoals onder meer tijdens het laidback klinkende In The Car. Al gauw neemt de snelheid enorm toe, wat op te maken is uit de koortsachtige drive en groove van New Life.

Beide heren zijn naast muzikanten ook producers met een oor voor dansvloervullers. Toch zoeken ze een knap evenwicht tussen song en productie. Een van de hoogtepunten is Staying Home waarin ze de dansbaarheid en rockgroove goed koppelen. Ook Sinner is een prijsbeest en doet door zijn luie Beatlespsychedelica denken aan de samenwerking tussen Noel Gallagher en danceveteranen Chemical Brothers.

Afsluiten doen ze met het bijna tien minuten orgastische The Rest Of The World. Geavanceerde clubmuziek voor de 21ste eeuw. Topalbum!

13 september 2017
Philippe De Cleen