De Beren Gieren - What Eludes Us

Clean Feed Records

Stel je voor: De Beren Gieren maken een doodgewone (bestaat dat dan?) popplaat. De fans (en daar horen wij bij) zouden zich een hoedje schrikken. Geen nood, 'What Eludes Us' is heel wat, maar absoluut geen popplaat.

Voor je het weet zitten De Beren Gieren aan nummer zeven. Of dit een geluksgetal is voor de band met de woordspeling als naam? De toekomst zal het uitwijzen. Dat wij alvast weer op het tipje van de stoel zitten, dat staat wel al vast. Want je hoort weer allerlei dingen passeren. Of beter: je denkt ze te horen passeren. Klassiek bijvoorbeeld. Heel even toch, in Very Important Vs. Nothing, want dat gevoel is ook zo weer weg. Even vluchtig als je adem op een ijskoude dag. En ook even mooi en verwonderlijk. Er blijft echt iets van hangen, telkens weer. Let hier ook op de bas, die bij aanvang van de song lijkt verloren te zijn gelopen, maar dan weer de weg terug naar huis vindt.

A Loving Stumbler heeft dan weer iets van barok. Misschien is het klavecimbelachtige geluid, dat Fulco Ottervanger uit een instrument haalt, daarvoor verantwoordelijk. Het is ook allemaal schokkerig, of toch de eerste anderhalve minuut, want dan is het weer... iets anders. Er is nog die min of meer zelfde twinkelpinkelende basis, die dan geleidelijk naar de achtergrond wordt verdreven door de piano om dan terug het voortouw te nemen.

Ook het titelnummer – de laatste track van het album trouwens – heeft iets barokkerigs over zich, ook al lijkt het te beginnen als een iets te ver uitgewerkt stukje uit het onvolprezen tv-programma TikTak. Drums en bas zijn er dan wel te veel aan. Maar dan wordt het plots ernst en lijk je verzeild te zijn in één of andere spannende serie of film. Ach, je weet nooit waar De Beren Gieren je naartoe brengen, maar voor verveling moet je nooit bang zijn.

I'll Explain Later doet ons enigszins denken aan David Sylvians solodebuut, waarop Nostalgia ons hart stal. The Houses begint bijna agressief, houdt het tempo hoog en laat, zoals zo vaak bij De Beren Gieren, elk instrument schitteren. Ongetwijfeld ook onder impuls van Jørgen Træen, die met deze plaat prachtig werk heeft afgeleverd.

En zo is ook 'What Eludes Us' weer een mooie aanvulling aan de discografie van een band, die altijd weer weet te boeien. Geen pop-, maar wel een prachtplaat.