De Jeugd Van Tegenwoordig - Ja, natúúrlijk!
Top Notch
Nederlands' minst favoriete schoonzonen hebben een nieuw album uit. Maar dat zal u wellicht voor een keer niet ontdekken via de grote radiopoort. De Jeugd van Tegenwoordig kijkt op 'Ja, natúúrlijk!' namelijk een andere richting uit, met focus op de arrangementen en langere songstructuren. Naar men zegt zou het er een pak somberder aan toe gaan dan op de vorige albums.
Maar minder vrolijk dan op het vorige album wordt er althans niet geopend. De Formule kent dezelfde springerige computerbleeps als pakweg Sterrenstof. Alleen zijn ze hier iets rauwer. De invloed van beatprovider Bas Bron qua effectenspielerei laat zich wel merken, waardoor het nummer zowaar tot dansvloermateriaal transformeert. Zeker in het heerlijk meeslepende slot.
In Space Koibois ligt de focus dan toch weer op het sappig Hollands van de drie. Het arrangement hierachter lijkt op dat van een typisch Amerikaanse productie die een gooi doet naar de James Bond-soundtrack; berekend maar o zo dreigend.
De nummers duiken amper onder de vier minuten. En dat zegt genoeg over de intentie van het album. De Jeugd kan namelijk ondertussen doen wat ze willen. Het hoeft geen radiohit te zijn, al zullen ze de kans niet laten liggen.
Op Een Sexuele Wijze blaast zichzelf niet op met pop, maar doet het kalm aan, de zwoelheid in crescendo. Net wanneer je overigens denkt dat ze goed naar een Drake geluisterd hebben, komt Vjèze Fur met een kwak nonchalance de voeten op de grond zetten. Ook hier mag Bas Bron zich helemaal laten gaat met de outro.
Waar Bewuste Sabotage op slaat, zal enkel een van de bandleden kunnen verklaren, maar het nummer symboliseert de hele plaat misschien wel het best. Een beetje bedrukt maar niet sip: langzaam maar niet tergend. De arrangementen van een andere orde door het als soundtrack van hun eigen bestaan te beschouwen en de vocale razernij nog nooit zo kalm alsof er niets meer te bewijzen valt.
Ook Prinsjesdag kan zo als achtergrondmuziek opstaan in de aanloop naar een avondje uit; intense kalmte die je geruststelt dat alles cool is.
Een Barkie zal voor de singlefans misschien nog het best scoren. De synths klinken prestigieus, maar voor je het weet, hebben ze het simpelweg over geld afhalen op het Leidseplein. Een beetje misfit dus, maar niet zo hard als Gekke Boys, het vocale loop- en trashnummer van binnengedrongen buurjongens die willen meerappen. Knotsgek, maar het breekt de opgebouwde flow wel. Het Mysterie Van De Koude Schouder en Er Zijn Weer Dingen pikken de bezwerende draad dan weer zonder problemen terug op.
De rust lijkt helemaal te zijn teruggekeerd met Psychantisch. Net als in de voorgaande en de volgende nummers, in De Toneelacademie of Issook gaan de simplistische beats met de aandacht lopen. Sporadisch neemt een zangstukje - u leest het goed: er wordt gezongen! - het eens over, maar meestal vergt het erg veel concentratie om effectief door te hebben wat de heerschappen aan het bekken zijn.
De ban wordt doorbroken door Slechts Een Bendtkabouter, dat een lullig intermezzo moet voorstellen. In Benden worden de teugels terug hard aangespannen, met snedige beats en vlijmscherpe raps. De hoeken worden niet afgevijld en er wordt meedogenloos doorgedaan tot de zeseneenhalve minuten om zijn.
Dit nummer kan dienen als lawaaierige actiescène waarmee je terug wakker schiet tijdens de film. Om vervolgens af te sluiten met een gigantische nachtroes in Dromen Van Karton. Je kan niet om het late night-gevoel heen. En als je zegt dat ooit van De Jeugd verwacht te hebben, groeit je neus meteen enkele centimeters bij.
De vierde telg van De Jeugd is eens wat anders, want je merkt dat ze zich gesetteld hebben en eindelijk aan die backcatalogue kunnen beginnen. De vocals zetten een stap opzij om de arrangementen geheel tot hun recht te laten komen. Met succes.