De Kift - Hoofdkaas

Eigen beheer

“De weg is lang wanneer men onderweg is gedurende… twintig jaar.” Zo klinkt het in Knoeck, het openingsnummer van ‘Hoofdkaas’, de nieuwste cd van het Nederlandse allroundgezelschap De Kift. Want twintig jaar zijn zij al onderweg om de mafste fanfareklanken te mengen met punky gitaren en bijzonder eigenwijze teksten. En wij zijn maar wat blij dat het deze keer niet anders is.

Hoofdkaas



Het oog wil uiteraard ook wat en dus werd het blinkende schijfje verpakt in wat zij zelf “sjiek-sober gezeefdrukt velours” noemen. Maar er is uiteraard ook een meer uitbundige versie beschikbaar. Ons blijft het nog steeds een raadsel hoe zij die twintig jaar überhaupt hebben weten te overleven. De band is immers steeds zijn eigenzinnige koers blijven varen en de muzikale uitspattingen werden in prachtige juweeltjes verpakt en bovendien aan min of meer democratische prijzen verkocht. Over dergelijke gekheden zijn ooit al hele labels gesneuveld.

 

Maar het gaat hem hier nog steeds om de muziek. En eens dit kleinood in de cd-speler verdwijnt, word je omzwermd door allerlei vreemde conversaties die zich afvragen wat een Knoeck (spreek uit: noek) nu precies is. De muziek neemt je mee naar Latijns-Amerikaanse streken, al blijven de blazers nog steeds oer-Hollands klinken. Over de teksten uitweiden is onbegonnen werk. Ze zijn nog steeds even poëtisch (luister naar het prachtige Zilverstuk) als open voor interpretatie. U kan, indien gewenst, het hele pakketje downloaden van de website want ditmaal zijn ze niet bij de cd gevoegd.

 

In Beguine en in heel wat andere stukjes lijkt het wel of De Kift Calexico achterna gaat, alleen is het niet Amerikaanse folk die onder dit gerecht wordt gemengd, maar stevig in de Nederlandse polder neergepote fanfareklanken. Dat schijnt u misschien vreemd toe wanneer u dit zo leest, maar de warmte die van deze nummers uitgaat, zal ook uw hart uiteindelijk weten te verwarmen en u gelouterd achterlaten.

 

In Sherry mogen de engelen des heren hun zegje doen terwijl een eentonig riffje over amper hoorbare basklanken op de achtergrond klinkt. Blijf bij de les en merk hoe dit nummer steeds verder wordt uitgebouwd met drums, blazers en bijkomende gitaren. Wonderlijk genoeg valt dat pas op nadat u dit nummer enkele keren heeft beluisterd.

 
Uiteraard is dit maar een fractie van wat er te horen valt. Het is immers onbegonnen werk om in deze recensie elk nummer te gaan ontleden. Bovendien is een cd van De Kift een totaalervaring. Het mag in elk geval geen wonder zijn dat hedendaagse groten als Zita Swoon en Franz Ferdinand maar wat graag ingingen op de vraag om een Kiftsong te coveren. Ook die kan u binnenkort, ongetwijfeld fraai verpakt, in huis halen.
8 november 2008
Patrick Van Gestel