De La Vega - The Day After
Draaischijf
Personeelswissels zijn schering en inslag in het muziekwereldje. Maar een nieuwe stem ten tonele voeren, is nooit evident voor een groep. Bij Delavega was zangeres Lize Accoe de ziel van de groep, dus wachtte haar vervangster, Elke Bruyneel, een wel héél zware taak. Bruyneel slaagt echter met verve op ‘The Day After’. Helaas kan de rest van de groep geen volledige plaat boeien.
De debuutplaat ‘Falling into place’ van de triphoppers van Delavega werd enkele jaren geleden enorm goed onthaald. Het leverde de groep een stekje op Werchter, Dranouter en Pukkelpop én een Zamu-award voor beste nieuwkomer op. Mooie adelbrieven, dus. De geweldige soulstem van Lize Accoe was zeker niet vreemd aan dat succes. Haar vertrek moet dan ook een mokerslag geweest zijn voor de overige bandleden.
Toch zijn die niet bij de pakken blijven zitten. Ze vonden een opvolgster in Elke Bruyneel en die blijkt ook over een klok van een stem te beschikken. Dat levert op deze - fraai vormgegeven! - plaat enkele absolute pareltjes op. Denk maar aan de twee puike singles Little Clouds, waar ene Piet Goddaer aan meeschreef, en One Time.
Delavega switcht op de plaat geregeld van stijl. Nu eens schuilt er een vlaagje Madonna in, dan weer een snufje Joss Stone. Mooie referenties en alle schoentjes passen Elke Bruyneel ook moeiteloos. Nu eens schittert ze in de knappe ballad The Day After Part 1, dan weer brengt ze een eerder matig funknummer als Dance, Baby op een treffelijk niveau.
Helaas is de muzikale omlijsting niet altijd even sterk en zorgt de mengelmoes aan stijlen vooral voor een incoherente plaat. Waar Elke Bruyneel de wat mindere songs nog naar een hoger niveau tilt, kunnen de gastzangers dat helemaal niet. Op The Day After Part 2 (er volgt ook nog een derde deel, maar dat is al helemaal het vermelden niet waard) zingt Steve Vervaet met een wat benepen stemmetje de song naar de vergeethoek. Ook de bijdrage van de Radio 21-presentator Marc Ysaye draagt niets bij tot ‘The Day After’, wel integendeel: het duistere La Dernière Gitane past uitstekend in een spookhuis, maar bezorgt je verder vooral de kriebels.
Besluitend kunnen we stellen dat ‘The Day After’ een gemiste kans is voor Delavega. De band beschikt over een uitstekende zangeres, maar vergat vooral om haar bij alle nummers in te schakelen. Ondanks het grote potentieel dat de groep duidelijk heeft, kan ze nog geen plaat lang boeien. Een uitgebreid ep’tje had wonderen kunnen doen.
31 juli 2015