De Piepkes - De Piepkes

Eigen Beheer

De Piepkes dat zijn Roland Van Campenhout, Pieter-Jan De Smet en Sioen. Niet direct heren, die je kinderliedjes zou toedichten. Op het album, dat ze makkelijkheidshalve ook 'De Piepkes' genoemd hebben, richten ze zich zelfs tot de meest onvoorspelbare soort: de kleuters. Maar daarbij doen ze wel wat ze zelf leuk vinden.

De drang om een cd met kinderliedjes te maken kwam er volgens De Smet omdat het aanbod aan kinderliedjes bijzonder mager is en omdat er altijd weer teruggegrepen wordt naar dezelfde commerciële  - lees: Studio 100 - muziek. Daarop verzamelde hij met Sioen en van Campenhout enkele gelijkgestemde zielen rond zich en probeerden ze zelf kinderliedjes te schijven. Of het uiteindelijk de bedoeling was is niet helemaal duidelijk, maar het eindresultaat is niet alleen voor de ukken, maar ook voor de ouders fijn om horen.

Tante Selle heeft bijvoorbeeld een erg herkenbaar en voortkabbelend riffje en gaat op een heel simpele en tegelijk ontroerende manier over afscheid nemen.

Sioen zingt met Geen Boontje, Maar Een Meisje een liedje voor zijn eigen kind, dat klinkt als een liefdesverklaring. En dat zal het ook wel zijn. Erg aandoenlijk en misschien zelfs een beetje melig, maar zeker de moeite.

Bij Droom doet de brug, die verschillende keren langskomt, ons denken aan Diep In De Zee uit ‘De Kleine Zeemeermin’, maar alleen al voor de nostalgie, die dit bij ons oproept, blijft het wel dik ok. Voor de rest best een leuk liedje.

In Graaf De Graaf gaan we een dagje mee naar het strand en worden we meegenomen doorheen een willekeurige dag op een willekeurig strand en beleven we grote avonturen in kleine dingen.

Alle mogelijk redenen die we hadden om maar niet te hoeven slapen passeren zeer herkenbaar de revue in Donker. Vaak geveinsd, maar af en toe waar.

De Machine zet de luisteraar in - wat dacht u dan? -  een machine en je neemt alles waar alsof je er in levende lijve bij bent. Het nummer is een subtiele aanklacht tegen de aandacht die computers en games opeisen en het feit dat je bij een te grote inleving daarin als abnormaal wordt aanzien…

Afronden doen de heren met De Hymne Van De Piepkes. Daarin gaan ze in eerste instantie eens goed loos om daarna nog een kleine versnelling hoger te schakelen. Echt ergens naartoe gaat het niet, maar een klas kleuters zou je volgens ons al snel meekrijgen in hun zotheid.

De Piepkes maakten een fris album, dat buiten de lijntjes van de reguliere kindermuziek durft kleuren. Je hoort het spelplezier en, zoals de promotekst het al zegt: "Niks is zo uitdagend als een fijn lied voor kinderen maken, maar evengoed omdat er nog zo veel liedjes niet zijn geschreven." En wie zijn wij om iemand als Roland tegen te spreken.

Je kan De Piepkes de komende weken en maanden nog aan het werk zien in De Roma in Antwerpen, de Vooruit in Gent en Het Depot in Leuven. Meer info op www.depiepkes.be.