de portables - It’s Time To Leave This World Behind

Almost Halloween Time Records

De portables zijn terug en daar zijn we blij om. 'It’s Time To Leave This World Behind' is de titel van de nieuwste langspeler. En de eerste minuut denk je dat ze echt van de aardbol verdwenen zijn. Een plaat openen met een minuut lang krakende stilte is niet meteen wat onze platenspeler gewend is. 

Platenspeler, jawel, want deze plaat is enkel digitaal of op gelimiteerd vinyl te verkrijgen. Voor zij die één van de eerste honderd exemplaren konden bemachtigen, proficiat, want ze kregen er  elk een andere, handgeschilderde hoes van Falagario bovenop. 

En hoe zit het dan met de muziek? Opener The Space begint onheilspellend en strekt zich daarna uit op een deken van gitaar, drumfills, een licht psychedelisch synthmelodietje en zang die wat doet denken aan Sophia.

Het woord onheilspellend, dat we op het begin kleven, blijft ook plakken op het daarop volgende The Space Between. De Portables laten zien dat ze met hun vocals mooi kunnen fraseren en bovendien blijven ze vier minuten lang de aandacht trekken zonder dat er iets noemenswaardigs gebeurt. Het zal aan de tekst liggen. Of aan de ijle computergeluiden. Of aan het onderliggende marsritme.

Het is wachten tot There’s No Porn On Youtube voor we met het gekende handelsmerk van de band kennismaken: humor. Ze doen het expliciet en treffend. En ze hebben gelijk. Muzikaal uit zich dat in een “fitter happier”-stemmetje en wat synthgeluiden die alle richtingen uitslaan.

Avontuurlijk dat wel, maar ook een mooi contrast met het dromerige Sparrows Gather Together dat er meteen op volgt. Alsof de band even moest bekomen van die pornografische vaststelling. Een heel frêle melodie, handgeklap en dromerige lyrics maken dit tot een knap muzikaal verhaaltje.

Een hele ommezwaai met het spacy begin, maar het levert nog meer fraais op. What Would Djanghis Do? kan zo op ‘Perhaps We Should Have Smoked The Salmon First’ van Tomàn en Dreaming In Hyperspace laat ons een heel minimalistisch portret horen waarbij we ons een klein kamertje met in slaap vallende muzikanten voorstellen.

Een niet zo geslaagde cover van Dinosaur Jr., een kabbelend nummertje in het West-Vlaams en iets over mushroom towns; het beste uit deze plaat staat op het eerste deel, afgezien van de speciale vermelding die we nog aan The Final Arrangement willen geven voor diens verfrissende blazers aan het einde. 

We zagen de portables nog op de Gentse feesten hun ding uit de doeken doen en onze nieuwsgierigheid naar deze plaat werd nu helemaal bevredigd.