Deleyaman - The Edge

TTO Records

Is het mogelijk dat een plaat die grotendeels geïnspireerd is op Armeense volksmuziek en die voor de helft is ingezongen door een vrouw en voor de andere helft door een man aan iets bekends doet denken? Jawel!

Vanaf het moment dat Aret Madilian (een in Istanboel geboren Amerikaan) zijn keel openzet, denk je aan niemand minder dan Leonard Cohen. Madilian heeft dezelfde frasering en hetzelfde timbre als de oude meester. Skip maar eens naar Hey Now.

Het album start redelijk gespierd met Moon, maar het overheersende gevoel is zware melancholie. Niet vreemd voor een emigrant natuurlijk. En Madilian mag dan wel Amerikaans staatsburger zijn, momenteel woont hij in een kustplaatsje in Normandië, wat hem een dubbele migrant maakt.

Het tweede nummer, Murdered Man, start met een in het Frans fluisterende Beatrice Valentin. Zij brengt een vertaling van een gedicht van Rabîndranath  Tagore, iets wat ze herhaalt in Juillet. En er is nog plaats voor poëzie want de tekst van Cygnus is van Cody G. Gates en in Ethereal Dances zit een stukje van ‘To One In Paradise’ van Edgar A. Poe.

Een ander typisch element van deze plaat is de doedoek, een Armeense dubbelrietfluit die wat doet denken aan onze hobo, maar nog weemoediger klinkt. Het instrument zorgt samen met de prominent aanwezige bas en een parelende piano voor het cement tussen de nochtans sterk van stijl wisselende nummers.

Soms dreigt het album op de klippen van de pathetiek te lopen zoals in Weight Of Things of Ethereal Dances, maar meestal mag je veilig vertoeven in schemering die als een fluwelen jas over je valt. Deleyaman nam zijn tijd om die te maken trouwens. Maar liefst dertien lange nummers telt ‘The Edge’, maar vervelen doen die niet snel doordat zowat alles tussen (subtiele) postpunk en (donkere) folk met oosterse invloeden aan bod komt.

Alleen kwam deze plaat op het verkeerde moment uit. Dit is geen zomers album, maar eentje dat schreeuwt om schichtige bladeren die door een kille herfstwind in het portaal worden gedreven; om natte haren die in je gezicht plakken en drogen voor een haardvuur.

Gelukkig is het een tijdloos album, wars van alle modetrends en hypes. Iemand die dit over vijftig jaar in de kringloopwinkel vindt en het nietsvermoedend opzet, zal nog altijd even ontroerd raken als wij nu. Zo bekeken kon dit album gelijk wanneer uitkomen. 

Op zaterdag 11 oktober speelt Deleyman een exclusief concert in Brussel in Art Base, Aanvang: 20.00 uur, toegang: 12,50 euro (7 euro voor studenten en werkzoekenden)