Depeche Mode - Sounds of the Universe

Mute Records

Van ons zal u niet gauw een slecht woord horen over Depeche Mode. Vanaf 'Music For The Masses' maken zij zonder uitzondering degelijke platen in hun eigen herkenbare melodische, elektronische stijl. Vier jaar na 'Playing The Angel' is hier 'Sounds of the Universe' en dat is goed nieuws.

Het Engelse trio neemt z'n tijd. Gemiddeld zit er drie à vier jaar tussen twee platen. Ze laten zich dan ook niet betrappen op contractueel verplichte stinkers, maar de ene plaat bevat wel memorabelere songs dan de andere. Zo kunnen we van 'Exciter' niet onmiddellijk iets uit het hoofd nazingen, terwijl bijvoorbeeld 'Violator' of 'Music For The Masses' van voor tot achter in het geheugen gebrand blijft.

De vraag is dus niet echt of 'Sounds of the Universe' goed of slecht is, maar wel of er wat van blijft hangen. Ze klinkt immers zoals we dat van Depeche Mode verwachten: een fijne mix van elektronische beats, samples, rockritmes en af en toe eens een stukje gitaar, melodische songs, teksten over pijn en verdriet en Dave Gahans stem die uit het voorgeborchte van de hel lijkt te komen.

Opener In Chains is alleszins een paar beluisteringen waard. De song komt pas halfweg op dreef na een lange bliep- en piepintro maar blijft toch heel de tijd - bijna zeven minuten - interessant. De single Wrong is ook een song om te onthouden. Onze kop eraf als dit live geen voltreffer wordt.

Voor de rest valt er niet veel te onthouden - behalve dan misschien Peace, omdat het ons doet denken aan Electric Light Orchestra ten tijde van 'Time'. Maar dat kan onze verbeelding zijn. Perfect en Jezebel leunen dan weer aan tegen de jaren tachtigromantiek van Spandau Ballet of Duran Duran. Maar dan zijn we min of meer uitgepraat.

Begrijp ons niet verkeerd, u zal ons nog steeds niet betrappen op een kwaad woord over Depeche Mode. 'Sounds of the Universe' is een fijne donkere sfeerplaat met een paar songs om te onthouden en geen echte minpunten, maar het is zeker geen nieuw hoogtepunt in het oeuvre van Depeche Mode. We zien wel weer, binnen een jaar of vier...