Deptford Goth - Songs

37 Adventures

De Londense producer Daniel Woolhouse, beter bekend onder de naam Deptford Goth, kon in 2013, bij het uitbrengen van zijn eerste lp, op heel wat lof rekenen. Zijn debuutplaat ‘Life After Defo’ is een samensmelting van elektronica en betoverende zanglijnen. Alsof Bon Iver de synthesizer ontdekte.

Deptford Goth wordt wat genretoewijzing betreft vaak in het hoekje geduwd van postdubstepproducers. Het is dan ook logisch dat Woolhouse meer dan eens vergeleken wordt met de keizer van de minimalistische elektronica, James Blake. Al zijn er genoeg verschillen. Deptford Goth is ingetogener, somberder, en met momenten ook wel mooier dan James Blake. Met ‘Life After Defo’ was het al duidelijk dat we bij Deptford Goth niet moeten zoeken naar blijdschap of euforie. ‘Songs’ is evenzeer een compilatie van zwaarmoedige, bedroevende nummers die verdrinken in melancholie. Opbeurend is het niet, maar mooi wel.

Relics is een gewaagde opener waarbij de term experimenteel zeker op zijn plaats is. Het bizarre ritme en de overvloed aan tegentellen wordt door Daniel Woolhouse tijdens het refrein met breekbare stem verklaard als: “The rhythm of life is an irregular beat”.

In Do Exist slaagt Deptford Goth er met momenten in je volledig mee te zuigen in de intimiteit van zijn stem, maar overtollige elektronica zorgt er in de tweede helft van het nummer meermaals voor dat de zang het moeilijk heeft volledig op de voorgrond te treden. Ook tijdens The Lovers gaat de Londenaar experimenteel te werk. Hij laat de beats zowat over elkaar struikelen. Gelukkig is de zanglijn hier sterk genoeg om het nummer recht te houden.

Op We Symbolise lijkt Daniel Woolhouse volledig zijn draai te vinden. We horen een typisch Deptford Goth nummer waarbij teksten als "I fell down / Things all look bad to me", ons dan ook niet verbazen. The Loop begint met een bijna hypnotiserende beat begeleid door de stem van Woolhouse, die je van het begin tot het einde meesleurt doorheen een prachtig en subtiel opbouwend nummer.

Deptford Goth bracht eerder dit jaar Two Hearts uit als eerste single. Dit nummer werd meteen voorzien van een zeer mooie videoclip. We zien hierin een vermoeide en compleet ontredderde Woolhouse op een verlaten strand met droefheid in de stem, de volgende woorden uitspreken: “Wishing all the parts of who we are / And life greater than what we do / But it's never gonna come straight to you / And it's never gonna leave you alone”.

Daniel Woolhouse is ongetwijfeld een expert op het gebied van poëtisch depressief zijn. Uitspraken als "Every new day you can set on fire everything that you own", in Near To A River, allicht het droevigste nummer van de plaat, bewijzen dit. Toch valt op dat de onlangs getrouwde Woolhouse op zijn nieuwe album ‘Songs’ steeds meer vertrouwen lijkt te krijgen in de liefde. "Find each other, cause it's all we've got", zingt hij op het prachtige A Circle en ook tijdens A Shelter, A Weapon komen teksten als "If you want me, you can have me 'til the end of time" naar voren.

Met ‘Songs’ levert Daniel Woolhouse een degelijk album dat nooit teleurstelt. Een aanrader voor wie zich deze winter wil verwarmen met gezellige synthesizerpop. Toch missen wij enkele uitschieters als Feel Real, Union en Lions die van ‘Life After Defo’ zo’n waanzinnig straffe debuutplaat maakten.