Devotionals - Devotionals

Alive Records/Sonic RendezVous

Als je Brandon Flowers heet en een soloplaat maakt, staat de wereld op zijn kop, liggen de media aan je voeten en worden je nummers om de haverklap gespeeld. Maar als je Tyson Vogel heet, ligt dat toch even anders. Bovendien noem je jezelf dan ook nog eens Devotionals. U begrijpt het al: enkel als je hier echt naar op zoek gaat, ga je dit ook vinden.

Tyson Vogel maakt ook nog eens deel uit van Two Gallants, de bluesrockband waarin hij met Adam Stephens moord en verderf zaait. Dat zijn nu eenmaal niet The Killers. Bovendien gooit Vogel het over een andere boeg, neemt hij het voortouw en de gitaar ter hand en maakt een plaat vol instrumentale (op Misericordia na) pareltjes.

Ook voor Two Gallants slaat hij wel eens de hand aan de gitaar, maar daar ligt dat toch anders. Dat wordt al meteen in opener Toil And Joy duidelijk gemaakt. Daar doet hij het namelijk echt alleen, laat hij een sober en eerder ingetogen gitaarlijntje naadloos overlopen in een uitbundiger, aan cajun refererend deuntje. Het resultaat is dat hij ons al meteen tegen de schenen schopt: hier zou wel eens iets kunnen gaan gebeuren!

Voor Misericordia laat hij zich bijstaan door piano, viool en drums. En dan is er zijn stem. Een stem waarvan je merkt dat hij er zich niet gemakkelijk bij voelt ze te moeten gebruiken. Maar hij doet het toch. Alsof hij ons ervan wil overtuigen dat het wel degelijk nodig is. Ook dat blijkt te werken.

De titels zijn kleine schilderijtjes. Wat vind je bijvoorbeeld van Your Confused Beauty Upon My Cheek (Your Inhale Among My Unwashed Hair). De muziek past daarbij. Met de gitaar worden de omtrekken geschilderd, wordt de basis gelegd. De viool zorgt voor de finesses, daarin bijgestaan door een synthesizer en enkele verdwaalde stemmen. Bij het geheel kan je wegdromen naar betere oorden, van dichtbij onherkenbaar, maar vanop afstand een prachtig geheel vormend.

Voor Heart: The Inevitable Music Box worden zowaar drones bovengehaald. Ook maar even, alsof dat hart even verontrust wordt. Want het mag dan een cliché zijn als een huis: wie niet verloren heeft, heeft ook niet liefgehad.

Meer uitleg hoeft naar onze mening niet. Deze plaat is nu eenmaal niet voorbestemd om de hitparades te bestijgen. Hiervan moeten geen x aantal exemplaren verkocht worden om winstgevend te zijn. Dit is een gewoon een ei waarmee hij zat. En dat ei mag er best zijn. Leun achterover, sluit uw ogen en geniet.