Dexys - One Day I'm Going To Soar

BMG

Paul Weller heeft zijn bedenkingen bij alle reünies waarmee de argeloze muziekliefhebber tegenwoordig om de oren geslagen wordt. Het ontbreekt al die muzikanten blijkbaar aan inspiratie. En het lijkt erop dat de trend zich nog wel even zal doorzetten. Bovendien gaan al die uit het graf opgestane bands ook nog eens nieuw materiaal opnemen. Zoals Dexys bijvoorbeeld. Dexys kenden we vroeger als Dexys Midnight Runners en pakken nu uit met 'One Day I'm Going To Soar', hun eerste plaat sinds 1985 alsjeblieft.

Vier albums in ruim dertig jaar. Erg productief kan je de band rond vocalist en songwriter Kevin Rowland niet echt noemen. Om nog te zwijgen over de resem bandleden die intussen aan bod zijn gekomen. Maar Rowland is dus gebleven en heeft de grootheidswaanzin die hij ten tijde van Come On Eileen, ongetwijfeld hun grootste hit, tentoonspreidde, achter zich gelaten. Jammer genoeg lijkt ook het beste deel van zijn stem daar te zijn achtergebleven.Hoewel hij duidelijk nog de techniek onder de knie heeft, lijken de hoogste pieken nog slechts met moeite gehaald te worden.

Helaas is dat niet het enige probleem. Want in combinatie met Madeleine Hyland, zijn vrouwelijke tegenhanger, komt dat af en toe nog wel goed (I'm Never Gonna Love You), maar de songs hebben niet de kracht om je muzikale ziel te raken. Er wordt gewoon te veel aangemodderd.

Neem nu afsluiter It’s O.K. John Joe . Al zo vaak is deze combinatie van parlando en zang gebruikt dat hier weinig aan de muzikale clout wordt toegevoegd, ondanks Mick Talbots - jawel, die van The Style Council - pianospel. En aan datzelfde euvel lijken de meeste songs op 'Some Day I'm Going To Soar' te lijden.

Het ontbreekt  deze versie van wat ooit (Kevin Rowland &) Dexys Midnight Runners was gewoon aan de levensvreugde, die zo van hun eerste twee platen afspatte. Met zijn jeugd lijkt Kevin Rowland ook alle levensvreugde kwijt te zijn gespeeld. En dat wreekt zich.

Goed geprobeerd, maar gefaald. Misschien had Kevin Rowland zijn Dexys beter ten grave gedragen en een nieuw project opgestart of had hij zich moeten beperken tot het opdiepen van zijn oude nummers. Waarmee Paul Wellers theorie dus als bewezen mag worden beschouwd.