Dez Mona - Moments of Dejection or Despondency
Pias Records
De band, bij debuutalbum ‘Pursued Sinners’ nog een duo bestaand uit contrabassist Nicolas Rombouts en vocalist Gregory Frateur, is aan een eerste album toe met een vijfkoppig ensemble muzikanten. Roel Van Camp geeft met de accordeon een zigeunertintje aan de muziek, terwijl Steven Cassiers de drums onder handen neemt en Bram Weijters afwisselend de piano of Rhodes bespeelt. Het album straalt, zowel visueel als inhoudelijk, bijna één grote duisternis uit. De cover van de plaat is gitzwart en erg sober, het stemgeluid van Frateur kan niet meteen opwekkend genoemd worden, en een soms stamelende accordeon brengt eveneens geen erg vrolijke sfeer in het album. Ook geven titels als Murderers Home of Etude For A Killer blijk van een obscure sfeer. Dez Mona wordt net door die sfeer niet altijd met open armen ontvangen door het grote publiek, maar met deze plaat zal het vaste publiek de groep zeker trouw blijven.
De hele plaat staat of valt in feite met het vocale kunnen van Frateur. Zo lijkt hij het ene moment de volledige controle te hebben over zijn stem (bijvoorbeeld in Sister, niet toevallig één van de betere nummers), terwijl hij de teugels schijnt te verliezen in songs zoals It goes, I Lost My Power For You Lord en Murderers Home. De rare klanken en het soms voorkomende –cru verwoord- gejank van Frateur maakt de plaat wat moeilijk te beluisteren, maar het heeft de muziek toch wel een extra dimensie, die een gevoel van dramatische tragedie teweeg brengt. Zo heb je ook een verborgen track, ‘Trial’, waar Frateur stemkunstjes à la Diamanda Galás tentoonstelt. Al heeft dat geluid ook wat weg van lucht die –meestal door een ergerlijke dreumes- piepend uit een ballon gelost wordt..
Aan de muzikale omlijsting daarentegen is nagenoeg niets op aan te merken, de instrumenten ondersteunen het "geluid" dat Frateur uitbrengt, zoals het hoort. Soms lijken de deuntjes –vooral die van de contrabas in I Lost My Power For You Lord- sterk op die van Cinematic Orchestra, en dat kan enkel een compliment zijn. Al valt het op dat de nummers muzikaal erg sober ingekleed zijn. In vele songs wordt slechts één instrument gebruikt: bij Etude for a Killer gaat het om enkel de piano die Frateur begeleidt, in I Lost My Power For You Lord gaat het om de contrabas van Rombouts.
Dez Mona heeft de mogelijkheid om lekker jazzy nummers te produceren, ondanks het feit dat het soms lijkt alsof de groep die mogelijkheid niet ten volle benut op deze plaat. Een voordeel aan de plaat is wel dat je ze niet direct moe gehoord bent, maar het album -na een aantal keer herbeluisterd te hebben- net begint te appreciéren. Deze band is zoals een Rodenbach, "You Love it or You Hate it”, maar mensen die het debuutalbum van duo Frateur-Rombouts konden smaken, zullen -mogelijk met een Rodenbach in de hand- de klanken van Dez Mona met genoegen uit de boxen laten schallen.