Diane Birch - Bible Belt

EMI

Soms heb je de dertiende nodig om een dozijn naar waarde te schatten. Met haar debuutplaat ‘Bible Belt’ springt Diane Birch duidelijk niet uit de band. Haar muziek is niet bepaald origineel en we hebben dit meestal al elders en beter gehoord. En toch toont deze Amerikaanse zangeres bij momenten zonder twijfel haar talent.

Diane Birch verdient het nodige krediet. Ze schreef immers zelf alle teksten en muziek, wat niet veel popprinsesjes kunnen zeggen. Tot haar elfde heeft ze niet eens naar popmuziek geluisterd. Voor de dochter van een dominee waren het al kerkelijke gezangen wat de klok sloeg. Deze guitige zevenentwintigjarige dame volgde haar vader voor diens job naar Zimbabwe, Zuid-Afrika en Australië en ook haar plaat kunnen we een mengelmoes aan stijlen noemen.

Soul vormt wel de hoofdmoot van de plaat, die aftrapt met Fire Escape, een meer dan degelijke song waarin Birch vooral bewijst dat ze over een straffe stem beschikt. Producers Steve Greenberg (de man die eerder ook Joss Stone ontdekte en een sound gaf die hier vaak nog eens dunnetjes wordt overgedaan), Betty Wright en Michael Mangini laten die stem ook ten volle tot zijn recht komen. Een truc die ook nog met succes wordt herhaald in Fools, Choo Choo. Dit is muziek die wel op het lijf geschreven lijkt van onze eigen Sandrine Van Handenhoven bij gebrek aan fatsoenlijk eigen werk.

Het wordt zowaar op sommige momenten zelfs nog beter. De eenvoudigste liedjes blinken vooral door hun soberheid uit. Rewind is een uitstekende popsong en de perfecte soundtrack voor gebroken harten. Ook Mirror Mirror en Ariel zijn nummers die een plekje verdienen op de Vlaamse radiozenders. Valentino lijkt ook zo’n song die swingt als een tiet, maar als je Black Horse And The Cherry Tree van KT Tunstall wel kan appreciëren, dan voel je de lucht er al snel weer uitlopen.
Bovendien mikt Diane Birch soms nog te hoog. Soms zingt ze effectief hoger dan nodig en legt ze ook te veel tierlantijntjes in haar stem. Zoals in Forgiveness, een bluesnummer met ook gospelinvloeden. Die gospel komt ook, als was het een remake van 'Sister Act', terug in Photograph, een song die daardoor gered wordt van de saaiheid.

Diane Birch kan zich met ‘Bible Belt’ sowieso een plekje onder de muziekhemel verwerven. Maar om in die hemel te geraken en mensen er ook met haar muziek naartoe te leiden, is het nog wat te vroeg. Het potentieel is er zeker, dat weet zelfs Prince, maar een superplaat is ‘Bible Belt’ niet, eerder een beloftevol opstapje naar iets groters.

3 november 2010

Bjorn Borgt