Dirk Blanchart - A Boy Named dIRK

Rumoer

A Boy Named dIRK

dIRK Blanchart speelde al lang voor dEUS speelde met hoofd- en kleine letters en vooral met een eclectische mengelmoes van muziekstijlen. Op zijn recentste plaat, 'A Boy Named dIRK', blijft hij die geheel eigen stijl trouw en levert hij kwaliteit af, waarop we toch geen oorwurmen of uitschieters vinden.

De single How Do We Feel is een ode aan David Bowie en de eerste call-and-response-song die we in lange tijd horen. Blanchart heeft altijd een zwak gehad voor koortjes, al doen die naar onze mening soms wat gedateerd aan. Een fijne melodie kunnen we daarentegen altijd wel smaken. En daaraan ontbreekt het hier niet. Met The Sound Of Small Airplanes en Now Is The Time bewijst hij dat een song echt niet beperkt hoeft te blijven tot een kwartje octaaf.

Too Much of Everything begint misschien als een al te standaard mellow jazzje, maar Blancharts bariton tilt de song direct naar een hoger niveau. Hier kan menig Vlaams croonercoverend zanger nog een puntje aan zuigen. Niet elke song haalt dit niveau; It's Easy  is wellicht wat te gemakkelijk en in Greenback Dollar missen we wel de dynamiek die we elders terugvinden.

Hail Mary Of The Songs, zo groet Blanchart zijn muze, en hij voegt er "Long Time No See" aan toe. Aan degelijke songschrijverij heeft het bij Blanchart nochtans nooit gelegen. Bij de teksten in het cd-boekje staan - naast foto's van dB in verschillende tijden - korte duidingen die leren dat de teksten over zulke diverse onderwerpen gaan als de loopgraven van de eerste wereldoorlog tot de vroeg gestorven tweelingbroer van Elvis.

Met zijn interpretatie van Jules de Cortes Ik Zou Wel Eens Willen Weten is Blanchart zeker niet aan zijn Nederlandstalig proefstuk toe, al is 'Schietstoel' ondertussen ook al twintig jaar oud. Ons valt wel op dat hij zich van een zeer naturel Nederlands bedient, zelfs voor een song die uit de tijd van de pijprokende, ringbaardende kleinkunstzangers dateert. Het leidde ons tot de overpeinzing dat Blanchart het nog eens in het Nederlands zou moeten proberen. Het zou een aanvulling zijn voor het Nederlandstalige muzieklandschap. In lijn met deze plaat pitchen we alvast even de titel 'Een Jongen uit Drongen'.

dIRK Blanchart speelt zijn sterke kanten uit op deze plaat: originele melodieën, een sterke stem, gevarieerde arrangementen, degelijke teksten. Nochtans slaagt hij er niet in om ons bij het nekvel te pakken; wij zien hem meer als ambachtsman dan als artiest. Met deze plaat zullen de fans dus ook in de wolken zijn en wij kijken uit naar de live optredens.

17 maart 2019
Stefaan Van Slycken