diskJokke - En Fin Tid

Smalltown Supersound

Er was een tijd dat je hun drie namen nog in één adem kon vermelden, maar het lijkt er op dat ze nu wel stilaan hun eigen weg aan het wandelen zijn. Lindstrøm trok de poppy kaart met Christabelle, Prins Thomas ging helemaal psychedelisch op diens eerste solo-album en diskJokke gooit nu gezellig de hele reutemeteut aan disco, krautrock, 70’s elektronica en ambient op een hoopje. De Noorse Drie nog langer in één hokje geduwd krijgen wordt steeds moeilijker en moeilijker.

We zullen maar meteen met de deur in huis vallen: ‘En Fin Tid’ (het zou Oost-Vlaams kunnen zijn, maar het is wel degelijk Noors voor “een fijne tijd”) richt zich minder op de dansvloer dan de uitstekende voorganger ‘Staying In’. Dat wil niet automatisch zeggen dat hij daarom slechter zou zijn. Integendeel. Dit plaatje past perfect binnen wat we vandaag de moderne chill-out room zouden kunnen noemen. Laidback, vrouwelijk, vriendelijk en sexy met af en toe een stoeiende tijgerklauw.

Joachim Dyrdahl, uw diskJokke, begint de plaat naar eigen zeggen met een heuse strandwandeling. Rond deze tijd van het jaar kunnen we u geen namiddagje bakken en braden aanraden op de Noorse stranden, maar we hebben zo’n flauw vermoeden waar hij naartoe wil. Opener Reset And Begin klinkt inderdaad behoorlijk dromerig en als Nattestid op dezelfde wijze er een einde aan maakt kunnen we stellen dat Jokke de cirkel mooi rond maakt.

Tussen punt A en B werkt de plaat naar een hoogtepunt toe dat Big Flash heet, een van de weinig echte uptempo nummers op ‘En Fin Tid’. Meest van al doet het ons denken aan Giorgio Moroders stuwende elektrodisco, maar dan zonder een Donna Summer erbij. Tegelijkertijd is het ook een van de meer grillige nummers. De rest van het album lijkt meer hoop uit te stralen.

Zoals Rosenrød dat start als een samenwerking tussen The Orb en good old Brian Eno. In het midden kleedt hij het nummer terug uit en gooit er een gezapige beat tegen aan die vergezeld wordt van een laag acid. In 1987 laat hij de ambient vallen en opteert hij voor een frivool tapijtje bovenop de beats en acid. En als u ons zou wijs maken Bastard Alliance een detroit-technoklassieker uit 1990 is, veel kans dat u die bak bier dan gewonnen zou hebben. De synths lijken uit Phuture’s klassieker Rise From Your Grave te komen. Het ademt dezelfde rust en vrede uit én je kan er nog op dansen ook.

diskJokke weeft op die manier heel wat elektronisch lekkers aan elkaar en giet het in een zeer mooi en evenwichtig album. Als enige minpuntje kunnen we enkel zeggen dat hier en daar een nummer wat korter had gemogen maar zelfs dat verbrodde onze fin tid amper.