Distant Fires Burning - For The Love Of...

Audiobulb

Distant Fires Burning is blij. De Mechelaar is blij met de tientallen ambient- en droneartiesten die hij adoreert en hem omringen. Blij met zijn basgitaar. Blij met dochter en gezin. En dat blij zijn moet eruit. Met muziek als uitlaatklep. Ontstaan in de eigen men-cave, met basgitaar en een berg elektronische apparaten, klankhervormers en registratietoestellen. Klaar om na lang gepuzzel en geknutsel acht jaar stilte te doorbreken met een nieuwe release. Hypermodern in vele digitale formats én tegelijkertijd heerlijk oldskool ... op een cassettebandje. Geheel op de eigen manier dus.

Grappig genoeg zijn al bovenstaande ingrediënten ook prominent aanwezig op ‘For The Love Of...’. De verzameling van elf tracks waarmee Distant Fires Burning de grenzen van minimalisme, ambient, IDM en dronemuziek opzoekt, is volledig ontsprongen uit de geliefkoosde Fender Jazz Bass.

Maar ook de lotgenoten tekenen present, wanneer Stratosphere, Misantronics of Ashtoreth hun eigen versie van een Distant Fires Burning verhaal mogen vertellen. En ook kind en gezin komen erbij, wanneer enkele huiskameropnamen van een trotse vader die zijn dochter helpt kruipen, doorheen de digitale bonus -de Original Version van ’Each Day’- weerklinken.

Eerlijk is eerlijk. In feite gaat het over slechts zes tracks en vier remixen (plus dat digitaal bonusje). De aanvang daarvan is de basis en eenvoud zelve: een enkele grondtoon die ontdubbelt in twee noten die, volgens het principe van organische drones, tegen elkaar botsen of elkaar versterken. Less is more in een langzaam opklimmend, verrijkend geheel van sfeer en klank. Dat is zo’n beetje de enige constante: de idee van eenvoud en evolutie.

En toch durft de soundmeester aan beiden ook weer zondigen. De manier waarop tonen, een soort van belletjes en samples in het ijle met elkaar aan het spelen gaan in een wat meditatief Any en de vreemde, compleet hervormde glitchbeats die tot wat gefrutsel weggevaagd zijn en daar doorheen wringen, kan je moeilijk van eenvoud beschuldigen. De live bas improvisaties van And More waarin noten los samenhangen en met wat extra effectbewegingen meer tot vraagtekens dan antwoorden leiden, kan je ook niet echt als “evolutie” beschouwen.

Wél een feit: Distant Fires Burning kent wat af van subtiele bewegingen en minimale sfeermuziek. De manier waarop noot en stilte elkaar opzoeken. De ene keer met knipoog naar Biosphere als een sappig geheel van klank en veldopnamen, de andere keer wat dreigend en duister met zwaar trillende basdrones.

Soms mag het zelfs nog prominenter, wanneer pulkende baslicks en getokkel op de klankkast een bijzonder funky ritme in I Would Move vormen. En dan gaat het nog niet over de stevige housebeat en orgellagen die Misantronics later onder dit nummer durft te plaatsen. Of om de warme, melancholische melodielijnen van digitale strijkers en gitaar die Stratosphere doorheen afsluiter Mountain weeft – zijn artiestennaam alle eer aandoend.

Dus ja, we hebben zeker een boon voor deze creatieve doe-het-zelf en doe-het-samen plaat. Ze bewijst dat er veel borrelt onder de oppervlakte in het Antwerpse “new ambient” wereldje. Weliswaar vaak heerlijk langzame beweging, maar ook duidelijk waarneembare beweging.