Doodseskader - Year Two

Eigen beheer

Sommige albums weten vanaf de eerste luisterbeurt indruk te maken. Sommige albums hebben twee à drie luisterbeurten nodig om volledig tot hun recht te komen. Maar bij sommige albums lukt het gewoonweg niet om zelfs na een vierde luisterbeurt overtuigend over te komen.

Dat Gent een rijke muzikale scene heeft, staat buiten kijf: een mengelmoes van verschillende genres waarin zo goed als iedereen zich wel kan vinden. ‘Year Two’ is ook een mengelmoes van verschillende genres, maar op een zeer moeilijk te verteren manier. Beide heren (Tim De Gieter (Amenra, ...) en Sigfried Burroughs (Kapitan Korsakov, ...)) zijn uitstekende muzikanten. Alleen vormt de som der delen geen coherent geheel. Er wordt van alles op tafel gegooid zonder eigenlijk te weten wat er nu precies aan de hand is.  

Doodseskader maakt boze muziek. Dat kan men moeilijk ontkennen. De productie speelt daar ook een grote rol in: beukende drums en een bijzonder organische basklank zorgen ervoor dat tere zieltjes hier ronduit schrik van krijgen. En waar Burroughs met de cleane vocalen nog voor beluisterbaarheid zorgt, scheurt De Gieter alles kapot met de typerende screams en grunts. De mastering is alleen soms zodanig luid en oversturend - waarschijnlijk bewust - dat het storend wordt.

Ondanks dat het album maar een dikke veertig minuten duurt, voelt het allemaal veel langer aan. Songs zoals opener Pastel Prison en I Ask With My Mouth, I’ll Take With My Fist hebben een climax waarna alles stil valt… en de song vervolgens opnieuw verdergaat. De flow gaat hierdoor meermaals verloren en laat daardoor je aandacht volledig verslappen.

‘Year Two’ heeft, ondanks alle kritiek hierboven, toch ook enkele sterke punten. De heren beheersen de instrumenten uitstekend en Future Perfect (A Promise) start bijvoorbeeld bijzonder knap. Ook het gebruik van verschillende soorten klanken en geluiden doorheen alle songs bewijst van een sterk muzikaal inzicht.

Jammer genoeg is dat niet voldoende om een vijfde luisterbeurt te overwegen. Church Of Ra-volgers zullen dit daarentegen ongetwijfeld fantastisch vinden en quasi blindelings aanschaffen.