Drums Of Death - Generation Hexed

Greco-Roman

Net als The Joker uit de Batman film 'The Dark Knight' lijkt Drums Of Deathman Colin Bailey ons een bijzonder onheilspellende figuur. En dan hebben we het niet alleen over zijn podiumverschijning. De muziek die hij hanteert bestaat uit een dolgedraaide mix van verschillende elektronische muziekstijlen. Van al die stijlen kent hij de wetten en die kan hij op een doortrapte manier naar zijn eigen hand zetten. Een sublieme Joker dus.

Op ‘Generation Hexed’ horen we spooky twostep, UK garage, rave, elektropop, enzovoort. Soms doet het denken aan een rauwe versie van Kele of Hot Chip. Vaak lezen we een grimmig Burialsfeertje tussen de notenlijntjes door. En soms heeft hij de neiging zijn nummers wat vol te proppen en moeten we ons haasten om mee te blijven. Maar we kunnen er niet aan voorbij dat dit een bijzonder mooi debuut is geworden.

Won’t Be Long is een pareltje geworden waarin Ill Blu een meet-and-greet met Human Resource ondergaat. Ondertussen zingt Bailey de ziel uit zijn lijf en flipperen samples en stemmen kwistig in het rond. Van hetzelfde laken een broek in Lonely Days dat met wonky bassen en een zorgvuldig gesponnen pianolijntje volledig uitfreakt en u zonder verpinken door de knieën doet gaan.

Een gevaarlijk en donker gedrocht lijkt Creak te zijn, maar tussen de knoerten van tergend trage beats die hier en daar het ritme bijster zijn en de rauwe eightieselektro, schuilt een heel aandoenlijk verhaal dat ons op sleeptouw neemt en ontroert als een broze bolster om daarna weer in de chaos weg te zinken.

Met Everything All At Once, dat op een rustig drafje voortdeint, lijkt Bailey even het tempo te verliezen. Maar dat is dan gelukkig een misrekening. ‘Generation Hexed’ komt al snel terug op sneltempo.

Eerder werkte Colin Bailey al mee aan een single van Peaches (I Feel Cream) en remixte hij ook mooi volk als Franz Ferdinand (What She Came For) en Tricky (Council Estate), maar voor zijn debuut regelde hij wel een avontuurtje met Gonzales die op Voodoo Lovers piano en strings voor zijn rekening neemt. Een opvallend braaf nummer op dit album dat ons nog het meest aan Patrick Wolf doet denken, maar dan iets minder dramatisch.

En daarmee lijkt Drums Of Death een ideale aanwinst te zijn voor het Greco-Romanlabel dat ook al met Joe Goddard (Hot Chip) en Buraka Som Sistema bewees een goede neus te hebben inzake opvallend muzikaal geweld.