Dry The River - Alarms In The Heart

Transgressive

Op het tafeltje van de waarzegster op de cover van de plaat liggen drie tarotkaarten: de drie zwaarden, de ster en de magiër. De eerste staat voor eenzaamheid, afwijzing, verraad, scheiding en verdriet. De tweede voor hoop, spiritualiteit, vernieuwing, inspiratie en sereniteit. De derde wijst op kracht, talent, concentratie, actie en vernuft. Toeval? Dacht het niet.

Dry The River heeft altijd al emotionele muziek voortgebracht. Neem het pastorale van Champs en het barokke van Mumford And Sons of Florence And The Machine en je kende de ingrediënten van Dry The Rivers eerste album ‘Shallow Bed’.

Veel veranderde er ondertussen niet, ook al trok de band naar IJsland om daar gefocust aan hun tweede plaat te werken en schakelde de band, om de plaat meer divers te maken, maar liefst drie producers in: Charlie Hugall (Forence And The Machine, Ed Sheeran), Paul Savage (Mogwai, Franz Ferdinand) en Peter Miles (o.a. Futures).

Voor de strijkersarrangementen zorgde Valgeir Sigurðsson, een man waarmee frontman Peter Liddle al lang wou samenwerken. Vreemd dat na het IJslandavontuur, net violist Will Harvey de band verliet, maar zijn partijen staan nog wel op de plaat.

Liddle vertelt in de “making off-video” dat deze plaat een moeilijke ontstaansgeschiedenis kende, maar eerste single Getshemane is meteen een schot in de roos. De etherische, emotionele zang van Liddle wordt eerst enkel begeleid door een tremelogitaartje, maar gaandeweg worden alle registers opengetrokken met een koortje, rollende drums, elektrische gitaar en natuurlijk een tekst die bol staat van de religieuze verwijzingen.

Everlasting Light doet wat denken aan het beste van White Lies. Gitaren die als geisers opspatten, een groots refrein en drums die de song voortstuwen. Voor Liddle is het de song die de weg uit de creatieve en persoonlijke wildernis toonde, een zeldzaam moment van klaarheid.

We kunnen op zijn minst zeggen dat de grootste kritiek van (MMa) op hun debuut hier niet meer van toepassing is. Want ook de andere songs zijn divers (al gaat de opbouw vaak van klein naar groots). Emma Pollock zingt een geslaagd duet met Liddle in het donkere Roman Candle en de strijkers in Vessel kruipen moeiteloos langs je ruggengraad omhoog.

Maar het weze duidelijk: ‘Alarms In The Heart’ blijft Dry The River ten voeten uit met hoog oplaaiende emoties, idyllische zang en teksten vol barokke zinnen met verwijzingen naar mythes, fabels en de bijbel. Met de tweede “moeilijke” een stap vooruit zetten, Dry The River deed het, maar bleef op wel op het pad.