Duck Sauce - Quack
Because Music
House-dj Armand Van Helden en vijfvoudig wereldkampioen turntablist A-Trak brachten vier jaar geleden als Duck Sauce de aanstekelijke wereldhit Barbra Streisand uit. Nu laten ze hun eerste studioalbum met de toepasselijke titel ‘Quack’ op het publiek los. Aan gekke eenden alvast geen gebrek. Zowel op het bijzonder leuk ontworpen cd-artwork als in de luisterspelachtige intermezzo’s duiken deze wezens op en zijn ze het toonbeeld van het muzikale universum van Duck Sauce.
Bij eerste beluistering wordt ons duidelijk waarom het duo zijn tijd genomen heeft om het album af te werken. Naast doorbraaksingle Barbra Streisand zit het album nog vol met floorfillers, die over dezelfde hitkracht beschikken. Chariots Of The Gods zou, met zijn voortreffelijke hiphop-drumbreaks, niet hebben misstaan op een album van Beastie Boys. En Charlie Chazz & Rappin Ralp kan in een mum van tijd een groot publiek op een festival als Tomorrowland uit hun dak doen gaan. Het is met andere woorden een album van erg hoge kwaliteit.
Dat de heren van Duck Sauce een grote voorliefde delen voor disco- en soulmuziek en zichzelf niet al te serieus nemen, wordt duidelijk in de videoclips. Het swingende en naar doowop verwijzende It’s You, waarin beide dj’s als kapper aan het werk gaan, werkt behoorlijk goed op de lachspieren. Net als de video bij NRG waar een energiedrankje de American Dream doet uitkomen. Het is van Fatboy Slim geleden dat we ons zo goed hebben geamuseerd met het bekijken van dancevideo’s.
Geregeld duiken er gasten op. Zoals in het funky Everyone waarin de vocals van Teddy Toothpick, broer van A-Trak en zanger van Chromeo, opduiken. De combinatie van de dancebeats van Ducksauce met het Earth Wind And Fire-stemgeluid van Toothpick werkt behoorlijk aanstekelijk en resulteert in één van de vele, goede singles op dit album.
Onze favoriet van de plaat is Radio Stereo, een nummer dat over een knappe opbouw en dito refrein beschikt en waarbij er wordt afgeweken van de house-, disco- en dancepaden, die dit duo voornamelijk bewandelt. Dit zou weleens de nieuwe Duck-hit kunnen worden. Afgesloten wordt er in stijl met Time Waits For No One, een nummer dat over meesterlijke synthesizer- en gitaararpeggio’s beschikt en ons erg doet denken aan de Franse techno van Daft Punk.
‘Quack’ is een prima dance-album, waarbij haast ieder nummer wel over een zekere hitfactor beschikt. Ook het typische discosausje en het veelvuldige gebruik van samples, die ook in de eerste hits (Barbra Streisand, Big Bad Wolf) zo lekker smaakten, zijn aanwezig. Enig puntje van kritiek: na ieder nummer een skit plaatsen is wat te veel van het goede en remt de vaart van het album soms af. Gelukkig haken de nummers snel op elkaar in, waardoor dit euvel snel vergeten is.