Duke Garwood - Heavy Love
Heavenly Recording
Duke Garwood doet bij u wellicht onmiddellijk een belletje rinkelen. De Britse singer-songwriter en multi-instrumentalist is nochtans al jaren met muziek bezig en kwam vorig jaar al even aan de oppervlakte toen hij met Mark Lanegan de plaat ‘Black Pudding’ maakte. Zijn nieuwe en toch al vijfde plaat ‘Heavy Love’ zou wel eens voor de definitieve doorbraak kunnen zorgen.
Naast Mark Lanegan hebben nog een heel aantal gevestigde namen als Kurt Vile, Seasick Steve, Greg Dulli en Josh T. Pearson zich als fan geout. Het was overigens Mark Lanegan zelf die achter de knoppen kroop bij het tot stand komen van de plaat.
Het principe van "Less is more" is geheel van toepassing op ‘Heavy Love’. Het werd daarom een sfeervolle en consistente plaat die zich als een geheel laat beluisteren. Aan de ene kant geeft ze een zeer mysterieuze indruk terwijl ze aan de andere kant een zeer weids gevoel opwekt. De begeleiding wordt verzorgd door gitaar, bas en drums. De lijm tussen alles is de diepe en donkere, maar tegelijktertijd zachte en warme stem van Garwood.
Titeltrack Heavy Love vat de plaat eigenlijk vrij goed samen: een bescheiden, sobere begeleiding met daarover de zang van Garwood en een discrete gastzang van Jehnny Beth van Savages.
In Burning Seas en Sweet Wine mogen de ritmesectie even rusten en wordt er een gespannen dan wel emotioneel een-tweetje opgebouwd tussen de gitaar en de zang. Snake Man trekt dan weer volop de kaart van de blues. De begeleiding mag eens subtiel grooven en er passeert zelfs een mondharmonica de revue.
Het volste geluid treffen we in Suppertime In Hell aan. De bas en drums mogen iets behoorlijk poppy doen en ook het volume van de gitaar gaat bij momenten de hoogte in.
‘Heavy Love’ is een van begin tot eind een boeiende, goede plaat zonder echte uitschieters, maar vol sfeervolle en goed gecomponeerde nummers die je meenemen op een nostaligische, sentimentele tocht. Op basis van ‘Heavy Love’ verdient Duke Garwood het alvast om een klasse hoger te spelen.