Dum Dum Girls - I Will Be

Sub Pop Records

Het is al een tijdje in de mode om als The Ronettes te klinken. Op dat vlak brengen Dum Dum Girls niets nieuw. De vier dames hebben een schattige bijnaam, het debuut klinkt geweldig lo-fi en de melodieën blijven meteen hangen. Dum Dum Girls hebben echter een streepje voor op de concurrentie. Het geheime ingrediënt? Lawaaierige gitaren en vaker dan niet een knipoog naar de new-wave zoals Blondie, Siouxsie en The Jesus And Mary Chain die in hun vroegste releases brachten. Niet volledig toevallig: Richard Gottehrer, de producer van Blondie’s debuut, neemt ook op ‘I Will Be’ de mengpanelen voor zijn rekening.

Ook het podiumimago van Dee Dee Penny, geestelijke moeder van de groep en in het echte leven gewoon Kirsten Gundred, valt te vergelijken met die van Blondie. Al is de muziek van Dum Dum Girls iets meer met oestrogeen doorspekt. Al in het eerste nummer, It Only Takes One Night, tellen we één “baby” zoals Phil Spector die ook vaak in de teksten van The Ronettes en konsoorten stak. U raad het: de teksten hebben meer weg van het onschuldige dan van de punk. Al komt er soms eens een delinquentenverhaal opsteken zoals in de catchy eerste single Jail La La. Heel warm krijgen we het hier niet van. Vooral omdat we zo’n teksten en sound al gewoon zijn van het Deense The Raveonettes, die veel geloofwaardiger maar met minder punk al jaren zo’n nummers maken.

Veel interessanter zijn de liedjes waar Dum Dum Girls meer naar Phil Spector’s nummers neigen. Zo klinkt de drum in Rest Of Our Lies wel zeer oud en de gitaren lijken echt opgenomen met oude apparatuur, met veel lawaai tot gevolg. Alleen duurt dit nummer iets te lang om echt goed te zijn en het gevoel van The Ronettes krijgt Dee Dee nog niet voortgebracht met haar stem. Yours Alone klinkt dan weer als een swingend rock ‘n’ roll nummer waar The Jesus And Mary Chain weer van onder het stof worden gehaald. We kunnen het nummer meteen meezingen en Dee Dee’s stem is voor dit soort nummers weer beter weggelegd. Nick Zinner, de gitarist van de Yeah Yeah Yeahs, mag hier voor extra gitaarlawaai zorgen dat onze oren streelt.

Blank Girl is dan weer een familiegebeuren. Dee Dee’s echtgenoot en zanger van onder andere Crocodiles en The Plot To Blow Up The Eiffel Tower, Brandon Welchez, komt extra vocals verschaffen en een gitaar inspelen. Ook dit nummer lijkt op The Ronettes maar de samenzang van Dee Dee en Welchez lijken samen met de tekst het gevoel van verliefdheid waar de nummers al heel het album achter zoeken eindelijk te bereiken. We spelen dit nummer nog eens af en strompelen dan verder naar nog enkele nummers die verdacht veel op The Jesus and Mary Chain lijken, maar net iets toegankelijker zijn.

Het laatste nummer, Baby Don’t Go, verzoent zich met de jaren ’60 invloeden. Deze ‘kerkkoor met surfgitaren’-versie van de Sonny and Cher klassieker gaat er makkelijker in dan het origineel maar is minder voor herhaling vatbaar.

Na een klein half uur is het album gedaan en we twijfelen nog of we dit nu goed of slecht vinden. Er zijn veel eclectische nummers op het album, maar we vrezen dat de sound na drie kwartier wel verveeld zou hebben. ‘I Will Be’ is en blijft echter een zeer genietbaar album met enkele nummers waar we het kippenvel moeilijk kunnen tegenhouden. De overige zijn dan weer geweldig meezingbaar en gewoon zeer leuk om naar te luisteren.

Dum Dum Girls speelt op 20 juli op Boomtown.