Eaves - What Green Feels Like

Heavenly Recording

Een klassiek pianiste als moeder, een vader die voor hem liedjes zong van Neil Young en Led Zeppelin zong en een niet zo fraaie jeugd in een groot gezin dat woonde in het regenachtige noordwesten van Engeland. Meer was er niet nodig om van Joseph Lyons aka Eaves een veelbelovend muzikant te maken.

OK, die inleiding is kort door de bocht. Er kwam vast nog een hoop vastberadenheid en veel oefenen aan te pas. Aanvankelijk actief in een progbandje dat Beef Fleece heette, schreef Lyons zich als tiener in aan het College Of Music in Leeds, zo’n zestig kilometer van zijn woonplaats. Zijn studies moest hij betalen met rotjobs als afwasser. Maar dat was het waard want ondertussen kon hij wel de studio van de school gebruiken.

Het keerpunt kwam er voor Eaves toen hij in 2013 Little Rock schreef. Dat nummer haalde het album niet, maar werd destijds wel opgepikt door een aantal blogs en de interesse groeide. Eaves mocht een optreden doen in de Green Note en de boot was vertrokken. De jongeman tekende bij Heavenly Recordings en na een ep eind vorig jaar (de nummers staan ook alle drie op dit album) is er nu ‘What Green Feels Like’.

Ook al is Eaves in de eerste plaats een singer-songwriter, toch was hij meteen zo slim om zich te omringen met een drummer en een bassist zodat hij zijn sterke teksten ook van de nodige muzikale spierkracht kon voorzien. Dat toont hij meteen in openingsnummer Pylons waar zacht kabbelend getokkel en gefluisterd gezongen woorden algauw uitmonden in een gehuild refrein.

Dove In Your Mouth is nog rijker aangekleed. We horen er zelfs een achtergrondzangeres en synths in, maar het meest gezwollen is het meer dan acht minuten durende Purge waarin Eaves zich bevrijdt van alle ketenen die hem vastklonken aan zijn miserie en heel psychedelisch klinkt met verstorende synths en al.

Toch staan er ook een paar heel naakte songs op dit debuut waarin Eaves zijn jeugd, het alcoholisme van zijn vader, zijn dromen en de dood bezingt. Spin, Alone In My Mind, Timber en slotlied Creature Carousel tonen dat deze James Bay-lookalike ook moeiteloos kan boeien met enkel zijn stem en gitaar of, in het geval van Timber, met stem en piano.

Tussen die twee extremen zitten parels als het betoverende Old As The Grave, dat we al kenden van de ep en Hom-A-Gum waarop Eaves nog eens zijn pianokunsten toont en zichzelf moed inzingt om niet op te geven.

Eaves slaagt er met ‘What Green Feels Like’ in een plaatsje te vinden tussen alle singer-songwriters; een plaatsje dat nog vrij was. Hij levert een plaat af waar liefhebbers van Bert Jansch, Nick Drake maar ook die van Boy & Bear, Ben Howard of Matt Corby veel plezier aan zullen beleven.

Eaves speelt op 16 mei in 'Le Grand Salon De Concert' in het kader van Les Nuits Botanique.