Ed Kowalczyk - The Flood And The Mercy

V2

Het is alweer van 2009 geleden dat Live uit elkaar viel. Groot succes en handenvol hits in de jaren negentig, een paar hits en steeds minder succes in het nieuwe millennium. In 2009 werd frontman Ed Kowalczyk (de kale) uit de band gezet door een dispuut rond het eigenaarschap van het gezamenlijke bedrijf rond Live. Rock-‘n-roll is het niet echt, maar sindsdien gaat de kale van Live dus solo. ‘The Flood And The Mercy’ is ondertussen zijn tweede soloplaat in een wereld met tanende interesse voor zijn muzikale activiteiten.

We zullen het maar meteen toegeven: dit is puur nostalgie. We vinden ‘Throwing Copper’ nog altijd oprecht een goeie plaat met nummers als I Alone, Selling The Drama, All Over You en Lightning Crashes, we hebben ons als tiener de longen uit het lijf geschreeuwd op The Dolphin’s Cry en we vonden de wereldhit They Stood Up For Love, ook alweer dertien jaar oud ondertussen, wel mooi. Nostalgie dus.

Op negen van de dertien nummers op deze ‘The Flood And The Mercy’ speelt Peter Buck van R.E.M. mee. Omdat die zich nu eenmaal ergens mee moet bezig houden wellicht, nu ook R.E.M. er al een paar jaar mee opgehouden is. Hoorbaar is dat niet echt, maar voor Kowalczyk wel belangrijk, want:: “Als R.E.M. er niet was geweest, zou er ook nooit sprake geweest zijn van Live.”

Kowalczyk omschrijft het album als yin en yang, een plaat over “de reis die je ziel moet maken” en over het zoeken naar de diepste waarheden van het leven, over hoop vinden in alle omstandigheden. Dat klinkt ons nu niet meteen zeer aantrekkelijk in de oren. Naar eigen zeggen heeft Kowalczyk zich de laatste jaren niet goed gevoeld. Wellicht zal een floppende solocarrière daar wel iets mee te maken gehad hebben.

Het mag eigenlijk geen verrassing zijn: ook ‘The Flood And The Mercy’ is geen hoogvlieger, wordt grotendeels genegeerd door pers en voormalige Live-fans en zal dus genadeloos floppen. Aan Kowalczyk zal het niet liggen. Hij gaat er vanaf opener The One helemaal voor. Zijn grootste troef is nog altijd zijn stem, maar muzikaal is hij niet meer geëvolueerd sinds de jaren negentig en is hij ergens blijven steken in een gedateerd rockgeluid. Hij blijft klinken als Live terwijl daar anno 2013 nog hooguit een handvol mensen op zit te wachten.

Huidige single Seven vinden wij nog wel aardig en kan naast het betere werk van Live staan, maar de stevige rocker Parasite glijdt dan weer van ons af als water van een eend en de powerballad All That I Wanted is een beetje zeurderig. Een klein vreugdesprongetje maken we bij Take Me Back, een nummer waar door de tempowisselingen nog iets in te beleven valt, maar laten we wel benadrukken dat het hier een klein vreugdesprongetje betreft.

Slecht kan je de elf nummers op ‘The Flood And The Mercy’ niet noemen. Onnodig wel. De enige die nog wil dat Ed Kowalczyk nog nieuwe muziek uitbrengt lijkt hijzelf te zijn. Kowalczyk is momenteel op akoestische tour ('I Alone accoustic') waarbij het gros van de setlist uit nummers van Live bestaat.

Die tournee bracht de brave man onlangs in de AB, onze (gv) dacht er het zijne van.