Eefje De Visser - Bitterzoet

Sony

In Nederland is Eefje De Visser al jaren een ster. In Vlaanderen lijkt ze met de release van vierde plaat ‘Bitterzoet’ die status stilaan te bereiken. ‘Bitterzoet’ is diep doordrenkt van elektronica en lijkt mijlenver te staan van wat ze bij aanvang van haar carrière deed, maar toch blijft vooral de unieke stempel "Eefje" de enige juiste.  

Nu moeten we wel stellen dat dit nieuwe geluid niet als een volslagen verrassing komt. Ook op voorganger ‘Nachtlicht’ kreeg elektronica reeds een prominente plaats en tijdens de daaropvolgende solotour gaf Eefje De Visser die en ook oudere nummers een nog meer met elektronica doorspekt geluid mee. 

Na die solotour nam De Visser samen met echtgenoot Pieterjan Coppejans de tijd om de nieuwe nummers te laten rijpen en de arrangementen laag per laag uit te werken en samen te producen. Waar er over ‘Nachtlicht’ nog over de band Eefje De Visser gesproken werd, kunnen we hier in se dus spreken over het duo Eefje De Visser.

Bij de begintonen van Zwarte Zon voelt het onmiddellijk als thuiskomen. Ondanks de organische koerswijziging, merken we nog steeds de dromerige en weemoedige sfeer die zo kenmerkend is voor Eefje De Visser en die we ook op die andere vooruitgeschoven single en titeltrack Bitterzoet herkennen. 

Het daaropvolgende Stilstand is een bijna sacraal en bij aanvang bijzonder sober nummer. Maar de constante dreiging bouwt zich meesterlijk op naar het einde met een stevige housebeat die vol invalt. In Lange Vinnen gaan de bpm’s naar beneden, maar de dromerige synths en de sensuele harmonie in de zang zorgen ervoor dat dit al van bij de release als single één van onze favorieten is. 

Nu, los van alle beats en elektronica, blijven de nummers van Eefje De Visser behoorlijk dwingend om je volle aandacht vragen. Ze blijft een meester in het spelen met tekst, timing en ritme op haar eigen en unieke manier. In die paar songs, die qua arrangement bijzonder sober gehouden worden, leveren op deze plaat met Pixels en slotsong Groen alweer wonderbaarlijke, intens mooie songs op. 

Daarmee willen we geenszins zeggen dat we afhaken, wanneer De Visser gaat voor de pure pop met weerhaakjes zoals in De Parade - let op het metrum in het refrein - het met veel ritmische nuance gestileerde Maak Het Stil en laatste single en floorfiller Oh. 

‘Bitterzoet’ is een plaat waarop De Visser net als op ‘Nachtlicht’ een tegenstelling tot titel verheft. ‘Bitterzoet’ is de plaat waar je, ondanks het feit dat we "nachtlicht" een mooier woord vinden, die tegenstelling echt tastbaar is in de muziek, maar waar we toch nog steeds op de wenken bediend worden in de muzikale drang naar verstokte weemoed en dromerige schoonheid, elektronica of niet.