Eefje De Visser - De Koek

Eefjes Platenmaatschappijtje

Zie de maan schijnt door de bomen, makkers staakt uw wild geraas. ’t Heerlijk avondje is gekomen, ’t avondje van Sinterklaas. Vol verwachting klopt ons hart, wie de koek krijgt, wie de gard…. Hola, wacht eens even. Sinterklaas is dan wel in aantocht, maar ‘De Koek’ kregen we al van Eefje. Eefje wie? Eefje De Visser. Zegt je niets?

Eefje De Visser is een jonge Nederlandse uit de buurt van Gouda. Als kind van muzikale ouders, stond het in de sterren geschreven dat zij de muziek in zou gaan. Ze schrijft al van jongs af haar eigen liedjes, maar op haar tweeëntwintigste besluit ze over te stappen op haar moerstaal en dan komt de klik. Ze wint in 2009 de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriter en algauw staat ze overal in het land van Beatrix op de planken. In januari van dit jaar komt haar cd ‘De Koek’ uit in Nederland en sinds kort is deze ook uit bij ons.

Het Nederlands van Eefje is gelukkig voor ons niet te “Hollands” en haar muziek doet bij momenten denken aan gerenommeerde vrouwelijke collega’s. Genoeg heeft bijvoorbeeld het soort van onderliggende drums die Florence Welch zo vol laten klinken en De Stad heeft als troeven een tekst met een angel en een strijkensemble wat doet denken aan Suzanne Vega. In Het Gras, Naast Me en Schotland zijn dan weer fragiele folkpopliedjes met banjo of gitaar in de hoofdrol. In Hartslag zorgt een elektrische piano voor de pulse.  Het is duidelijk: afwisseling is troef op ‘De Koek’.

De teksten doen bijna nergens geforceerd aan en getuigen van een goed ontwikkeld observatievermogen. De creatieve spielereien zijn goed gevonden. Wie een zin bedenkt als “ik slaap alle moed bij elkaar” bijvoorbeeld, scoort punten. Er is voldoende afwisseling tussen dromerige bespiegelingen, liefdevolle mijmeringen en dreigende donkerte. Getuige daarvan ook het artwork.

Toch is het niet allemaal koek en ei tussen ons en Eefje. Soms gaat het experimenteren met haar stem en met taal ons iets te ver. Vooral dan de meer jazzy klinkende stukjes waarin flarden tekst meermaals herhaald worden, zoals in Huis en Ik Dacht Na zijn er soms over. Hier en daar mocht er echt wel een half minuutje van de songs geknipt worden.

Eefje De Visser bewijst dat pop in het Nederlands niet onder hoeft te doen aan de overvloed aan Angelsaksische releases. Ze is bovendien nog jong, dus dat belooft voor de toekomst.