Eefje De Visser - Het Is

Eefjes Platenmaatschappijtje

Het boompje van de vrouwelijke singer-songwriters, ergens in de loop van de ’60 geplant, is ondertussen uitgegroeid tot een gigantische knaap met vele brede takken en een haast ondoorzichtelijk bladerdak. Een nieuw lootje aan die boom is de Nederlandse Eefje De Visser die zonet haar twee soloplaat, ’Het is’, op ons heeft losgelaten.

Het is een plaat over verandering, evolutie, aankomen en ook weer vertrekken, kortom, een plaat van een jonge mens die een plaats zoekt in de wereld. Het klinkt in de mond van Eefje allemaal wel voldoende eerlijk om te blijven luisteren.

Eefje is een elfje. Martine Bijl anno 2014, zo je wil. Vrijheid en verwondering, natuur en bos, de betoverende alledaagsheid van het gewone leven, daar zingt Eefje over zoals enkele decennia terug de jonge Suzanne Vega dat ook zo goed deed. In die zin kreeg de cd haast een filosofische titel mee: 'Het is'. Een metafoor voor het nieuwe leven waarvan Eefje de ontdekking beschrijft.

De meeste songs zijn ballade-achtig. Van bij de opener Ongeveer wordt de beschouwende toon gezet. Het stevige tempo is min of meer aan Eefje voorbijgegaan.Het titelnummer In het echt is daarbij de uitzondering die...inderdaad. 

De meeste songs zijn rustig voortkabbelende niemendalletjes of miniatuurtjes om wat respectvoller te klinken en dat respect verdient ze wel. Soms, bij Uit de lucht om er een lukraak uit te nemen, geeft dat een heel charmant liedje. Soms is net ietsje minnetjes en tegen het einde aan loert een zekere eentonigheid  wel om de hoek.

Wat wij bijzonder aan de plaat waarderen is de dienende productie. Jonge artiesten durven nogal eens door een overijverige producer die meer met de knoppen pleegt te spelen dan naar de blote song te luisteren, murw geproduced te worden. Dat is hier niet het geval: de klemtoon ligt bij juffrouw De Visser zelf, haar teksten, haar melodieën, daar draait alles om. Af en toe een piano, behoorlijk wat percussie, zij het eerder softe, een streepje strijkers en dat is het zowat. En meer moet dat niet zijn, kunnen we na enkele beluisteringen daaruit besluiten.

Dus, ‘Het is’ mag er zijn. Eefje mag nog wat meer worden maar wat nog niet is zal zeker komen!