Efterklang - Piramida

4AD

Efterklang is altijd al een buitenbeentje geweest in de huidige pop- en rockwereld. Op veel verschillende vlakken doorbreken ze de eentonigheid die heerst in deze wereld. Getuige daarvan hun verschillende albums, maar ook hun live shows, experimenten, zijprojecten en innemende persoonlijkheden. 'Piramida' vormt een nieuwe, overtreffende trap in dit bijzondere traject.

Het is opvallend dat bij een band als Efterklang, waar geen label op te plakken valt en waarbij de muziek uit zoveel verschillende lagen bestaat, er toch een duidelijke evolutie in hun muziek zit. Het Deense trio (aangevuld met een leger andere artiesten) evolueert mee met zijn tijd en 'Piramida' klinkt niet alleen zoals Efterklang anno 2012 hoort te klinken, maar klinkt zoals muziek anno 2012 hoort te klinken; spannend, vernieuwend, onvoorspelbaar, helder, rijk en vol emoties.

Wat dat laatste betreft, moet het gezegd dat de vrolijke “carpe diem”-sfeer die op vorige platen heerste, grotendeels verdwenen is. Het geheel klinkt donkerder en het lijkt alsof er een zekere bezorgdheid van de muziek uitgaat. Het is ook allemaal wat duidelijker. Want ook al is elk apart nummer nog steeds opgebouwd uit tientallen verschillende al dan niet definieerbare geluidjes, toch kost het geen twintig luisterbeurten om grip te krijgen op de plaat.

Veel van die geluidjes zijn aanvankelijk tot stand gekomen in Pyramiden, een vergeten en verlaten Russische arbeidsplaats in Spitsbergen, tussen Noorwegen en de Noordpool. Deze voormalige mijnsite en stad was één van de meest noordelijke ter wereld en huisvestte zo’n duizend mensen. In 1998 trok de voltallige bevolking er echter weg nadat het steenkoolbedrijf er de deuren gesloten had. Wat nu rest, is een spookstad waar alles gebleven is zoals het toen was. Dit valt overigens ook af te leiden uit de prachtige foto’s die de cd vergezellen.

Niet enkel de muzikale basis voor deze plaat werd gelegd op deze bijzondere plaats, maar ook de teksten en de algemene sfeer die de plaat uitademt, passen perfect bij deze setting. Nummers als Dreams Today en Sedna laten ons met een even leeg gevoel als Pyramiden zelf achter. Nochtans klinken deze nummers ook net weer bijzonder vol, rijk en warm.

Dat kan nog meer gezegd worden over het prachtige Black Summer (met een onherkenbare Agnes Obel op de achtergrond), het door zeventig meisjes richting hemel stuwende Hollow Mountain of het machtige, op gigantisch krachtige blazers gedragen Apples. Nooit eerder hadden we overigens de neiging luidkeels mee te zingen met Efterklang.

Er valt wel iets lovend en speciaal te zeggen over elk individueel nummer, maar het is de plaat als geheel die ons zo overdondert, op elk mogelijk vlak. Keer op keer opnieuw. We zouden 'Piramida' bijna als het magnum opus van Efterklang omschrijven, zij het dat we daarvoor veel te benieuwd zijn naar wat de toekomst nog zal brengen voor dit Deense wondercollectief.