EMA - The Future's Void

City Slang

Erika M. Anderson, u misschien beter bekend onder de naam EMA, laat na drie jaar radiostilte opnieuw van zich horen met ‘The Future’s Void’, opvolger van ‘Past Life Martyred Saints’.

Zowel muzikaal als tekstueel heeft EMA een evolutie doorgemaakt. Ze verhuisde dan ook van de ons-kent-on- gemeenschap in Californië naar een anonieme stek in Portland. Waar Anderson op ‘Past Life Martyred Saints’ nog een uitgebreide inkijk gaf in haar eigenste wel en wee, vind je op ‘The Future’s Void’ vooral teksten die een actuele en soms zelfs maatschappijkritische bijklank hebben. 

Single Satellites mag dan wel geschreven zijn voor het hele NSA-gebeuren, dankzij het big-brother-is-watching-you-thema is de tekst ook nu brandend actueel. Neuromancer kant zich dan weer fel tegen het hedendaagse onvermogen om onafhankelijk te zijn van internet en sociale media. En in Dead Celebrity neemt Anderson een loopje met online ramptoerisme.

Op muzikaal vlak hoor je EMA experimenteren met elektronica, meer nog dan dat ze de conventies van de noise en post-rock opentrekt. 3Jane zweeft dankzij de nodige synths in een dromerige en melancholische waas en Andersons stem klinkt breekbaarder dan ooit. Heel anders is het kille en industriële Cthulu.

Dat industriële en een opzwepende bas komen trouwens nog eens terug op Neuromancer dat zowel ritmisch als muzikaal sterk aan generatiegenotes MIA en Santigold doet denken. Maar de heftigste song waarop EMA’s nieuwste elektronicaspeeltjes het best op de voorgrond treden, is met voorsprong Solace. Andersons ietwat obscure hersenspinsels staan hier onder serieus wat hoogspanning.

So Blonde katapulteert je dan plots weer naar het andere uiterste en heeft alles van een volwaardige popsong; strofes, een refrein en een melodie die – jawel – met weerhaakjes in je hoofd blijven vastklitten. Maar Anderson trapt niet in de clichés en verrast met een popsong, die duidelijk niet braaf en conventioneel moet klinken.

En zo klinkt ook ‘The Future’s Void’;een album met een nog rafelig onafgewerkt kantje. EMA is behoorlijk aan het puzzelen geslagen. Af en toe lijkt ze de pedalen te verliezen in een besluiteloze mengelmoes van net niet afgewerkte klankpartijen, maar dat zorgt er wel voor dat je tijdens het beluisteren van dit album op heel wat muzikale verrassingen getrakteerd wordt.

EMA speelt op 1 juni in DOK Gent.