Emanuel And The Fear - Listen

Paper Garden Records

Hij maakt het de luisteraar niet gemakkelijk, deze Emanuel Ayvas. Want ‘Listen’, het debuut van zijn band Emanuel And The Fear, is geen doordeweekse kluif. In elke song zit namelijk zoveel informatie verstopt dat je als argeloze toehoorder niet weet waaraan eerst te beginnen. U bent gewaarschuwd: leg deze plaat niet weg na een eerste of zelfs na een tiende luisterbeurt. U zal er ons nog dankbaar voor zijn.

Hij schreef gewoon wat liedjes en ging op zoek naar mensen om die mee te realiseren. Zo werd Emanuel And The Fear uiteindelijk een elfkoppig collectief waarin plaats is voor snaren, koper en allerlei andere instrumenten. Het uiteindelijke resultaat van die liedjes is nu verzameld op hun debuutplaat, nadat eerst enkele ep’s werden uitgebracht.

Dat debuut weerspiegelt de klassieke scholing van deze band, maar bevat in de eerste plaats gewoon mooie popsongs, waarin ballades zij aan zij staan met pittige niemendalletjes en grootse aan progrock refererende nummers. Negentien van die dingen staan er op deze cd. Ze zijn niet allemaal even goed, want af en toe is het moeilijk om deze jongeman uit New York te volgen, maar er zitten wel degelijk pareltjes tussen.

Het eerste nummer van de plaat – The Introduction even buiten beschouwing gelaten – is al meteen een voltreffer. Guatemala kondigt zich al meteen aan als een venijnig kuitenbijtertje om na vijf seconden open te barsten als een regelrechte revolutie. De klassieke instrumenten ondersteunen bas, gitaar en drums terwijl zanger-gitarist Ayvas zijn passionele ding doet. Er zit een panfluitsolo in, er is actie en reactie. Spannend van begin tot einde is hiermee de aandacht al meteen getrokken.

En die spanning wordt de eerste paar nummers perfect vastgehouden. We zouden elk nummer voor u kunnen omschrijven, maar dan is de lol er voor u ook helemaal af. Maar voor single Dear Friend hebben we nog wel wat woorden over. De piano voert je mee in een feelgoodsong, waarin de blazers met alle aandacht gaan lopen en je opnieuw verrast wordt door Pink Floydachtige interludia. Het is trouwens dit nummer dat het eerst onze aandacht op deze band vestigde.

Met Trucker Love Song en Balcony gooit Emanuel het roer om. De Rufus Wainwright in de frontman krijgt de overhand en hoewel hij ook hier mee wegkomt, haalt hij nooit het niveau van zijn voorbeeld. Daarvoor ontbreekt het deze songs iets te veel aan body, iets wat verderop op de plaat wel meer voorkomt.

Maar dan is er weer zo’n prachtige song als Whatever You Do waarin je het beste van The Beatles hoort samengaan met Sufjan Stevens (hij weer) om ons te doen wegdromen naar betere tijden en oorden.

We zijn nog wel even zoet met ‘Listen’, want elke keer deze plaat de speler ingaat blijkt er weer een nieuw laagje vrij te komen. Eerder dit jaar was deze band al te zien in onze contreien, zij het in uitgedunde vorm. Maar dit volledige combo aan het werk zien moet een bijzondere ervaring zijn.