Emeli Sandé - Live At The Royal Albert Hall

EMI

Het moet ergens in de zomer van 2011 geweest zijn dat we Heaven voor het eerst hoorden, de debuutsingle van Emeli Sandé. We hoorden een ongelooflijk vlotte single met gospelinvloeden en met genoeg weerhaakjes om interessant te zijn. Uitvoerdster was Emeli Sandé, een studente geneeskunde uit Glasgow die haar studie stopzette om alles op de muziek te kunnen zetten.

Sindsdien lijkt alles wat Emeli Sandé doet aan te slaan. Na Heaven volgden nog Next To Me, My Kind Of Love, Read All About It (Pt. III), en Beneath Your Beautiful met Labrinth en al deze nummers deden het goed in de hitparade en konden op sympathie rekenen bij het meer alternatief gezinde publiek.

Het debuutalbum ‘Our Version Of Events’ verkocht meer dan een miljoen exemplaren in het Verenigd Koninkrijk alleen en nu deze singlegewijs zo ongeveer uitgeput is bleek het tijd voor een live-album: ‘Emeli Sandé: Live At The Royal Albert Hall’. Een beetje te vroeg als je ’t ons vraagt.

De live-plaat laat bij ons eenzelfde indruk na dan het album destijds: er staan goeie songs op, maar de weerhaakjes die van Heaven zo een succes maakten, maken al te vaak plaats voor een soort van middelmatigheid. De set begint goed met Daddy, maar nadien volgen Where I Sleep, Breaking The Law en Enough: nummertjes met een hoge voorspelbaarheidsfactor die een beetje cliché aanvoelen en ons meer in slaap wiegen dan onze interesse te wekken. En we houden ook meer van de Read All About It op tempo dan het wiegeliedje dat hier is opgenomen.

‘Emeli Sandé: Live At The Royal Albert Hall’ toont vooral aan dat de goeie nummers uit ‘Our Version Of Events’ als single gekozen zijn, want bij My Kind Of Love en het zeer intieme Clown klopt het dan weer allemaal wel, Wonder is ook leuk (gewoon omdat er nog eens iets gebeurd) en Heaven blijft een prijsbeest. In I Wish How It Would Feel To Be Free, een cover van Nina Simone, doet Sandé ons met momenten denken aan de Norah Jones ten tijde van ‘Come Away With Me’, maar met meer onnodige tierlantijntjes in haar stem.

Emeli Sandé doet ons een beetje aan Adele denken: ze beschikt zeker over talent en we kunnen er een handvol goeie songs van opnoemen, maar een hele plaat lang kan ze ons niet boeien. Sandé is een popprinsesje dat op onze sympathie kan rekenen, maar ze moet de lat voor zichzelf nog hoger leggen als ze ook een echt goed album wil afleveren.

In afwachting daarvan is er nu dus ‘Emeli Sandé: Live At The Royal Albert Hall’. De fans van haar uitverkochte concerten in de Ancienne Belgique (op 5 maart en 16 april) zullen smullen van dit live-album, wij ietsje minder.