Eric Chenaux - Skullsplitter

Constellation Records

De uit Toronto afkomstige Canadees Eric Chenaux is op zijn eentje een multifunctioneel eenmansorkest. Hij gaat op ‘Skullsplitter’ opnieuw aan de slag met allerhande manipulaties van akoestisch en elektrisch gitaarwerk en incorporeert hierbij stevige injecties electronica. Zijn nieuwe album (uit op Constellation Records) bouwt fraai verder op het in 2012 verschenen ‘Guitar & Voice’.

De opnames vonden net als het laatste album van Matana Roberts plaats in de Hotel2Tango studio’s in Montreal onder leiding van Radwan Ghazi Moumneh. In de studio ging het er erg experimenteel aan toe, zo werden erg onconventionele opnametechnieken zoals bewegende speakers en allerhande gitaarmanipulaties allerminst geschuwd.

Op het album zijn negen composities te horen, waaronder één cover, met name ‘My Romance’ dat hier een ambientgedreven versie krijgt maar eigenlijk geschreven werd door Richard Rodgers en Lorenz Hart (samen verantwoordelijk voor onder meer ‘My Funny Valentine’ en vele andere klassiekers). Dat Chenaux net dit nummer selecteerde is geen verrassing gezien diens heldere, mierzoete zang meer dan overeenkomst heeft met de zang op de vele romantische ballades van Rodgers & Hart.

Het is als luisteraar weliswaar wat wennen aan de onconventionele combinatie van vervormde gitaarsamples en hoge, zachte jazzvocalen, zoals in ‘Have I Lost My Eyes’ dat een bewerking is van een iets oudere compositie. Ook op het erg romantische ‘Spring Has Been A Long Time Coming’ valt overigens de bijzondere zang van Chenaux op.

De titeltrack Skullsplitter is een bewerking van ouder werk: het nummer was al in een veel sterkere folkgetinte versie te horen op ‘Dull Lights’ (2006). De versie op dit album teert meer op geluidsmanipulatie en ook de ijlere vocals die vaag aan Jeff Buckley doen denken verschillen van die op de meer folky versie.

Tussendoor zitten er kleine, maar toch erg knappe nummers die het vakmanschap van Chenaux illustreren, zoals The Pouget en The Henri Favourite. Chenaux is steevast op zoek naar nieuwe geluidsideetjes die hij in de praktijk kan omzetten.

Iets verderop horen we het acht heerlijke minuten uitgesponnen Poor Time dat de sfeer uitademt van zalig luie zondagnamiddagen. Het nummer klinkt erg ontspannen met een lichte toets van dwarsheid, wat ook geldt voor Le Vieux Favori. Afsluiten in schoonheid doet Chenaux met het sobere, erg akoestische Summer & Time waarop het aangenaam dagdromen is.

‘Skullsplitter’ van Eric Chenaux is uitstekend luistervoer voor de muzikale ontdekker. Het wat onconventionele huwelijk tussen ambient gitaarexperiment en zeemzoete vocals is nochtans erg solide waardoor dit album vast nog wel even in onze muziekspeler blijft kamperen.