Eva De Roovere - La Loba
V2
Na enkele jaren afwezigheid ien zelfs ook al een beetje verdwenen te zijn uit de ether (en onze aandacht), komt Eva De Roovere opeens op de proppen, net voor de zomer, met een nieuwe en verrassend mooie cd. ‘La Loba’ heet de nieuwste. En ja, ze mag er fier op zijn.
Zoals de titel al suggereert, hangt er hier en daar wel een Spaans sfeertje over de opnames. Dat moet een mens normaal gelukkig maken, ook al zijn niet alle teksten even vrolijk of majeur gestemd. Sobere, akoestische snaarinstrumenten zijn de basis waarrond deze knappe plaat vakkundig gebouwd is, aangevuld met hier en daar, maar wel steeds op de juiste plek, een streepje piano of een golfje percussie. Introspectie in zijn vele vormen is de rode draad in de teksten die haast allemaal door Eva De Roovere zijn geschreven. Of wat dacht je van “Ik zit op de drempel van de voordeur van mijn ziel”, uit Eén, een nummer over een winterervaring in Iowa USA. Niet meteen grote poëzie, maar het is de taal van De Roovere en ze klinkt oprecht. De mooie single Gewichtloosheid speelt ook in die categorie.
Het album wiegt zowat tussen droom en werkelijkheid, realisme en magie. La Loba heeft een thematiek die niet vreemd is aan Garcia Marquez en in Indringers is de lijn tussen realiteit en inbeelding flinterdun. Bij dat laatste nummer schreef Michel Bisceglia een prachtige piano-outro.
De Roovere heeft een zuivere stem waarin veel onschuld zit en een soort kinderlijke naïviteit doorklinkt. Soms geraakt niet elke tekst, ondanks de discrete productie, heel verstaanbaar tot bij de luisteraar. Maar dat is een mineur probleem, misschien zelfs veroorzaakt door onze oude oren.
Slaapwandelaar zit thematisch schrijlings tussen heden en verleden en voor het achtergrondkoortje in de coda inclusief een licht crescendo op Bisceglia’s piano vinden we maar één omschrijving: bezwerende klasse. In het korte Thebe, een klein instrumentaaltje, hangt opnieuw dat Spaanse sfeertje waarvan eerder reeds sprake, terwijl even verder het lichtvoetige miniatuurtje Licht baadt in vertedering en vreugde. Eva’s stem klinkt er klaterhelder als een fris bergbeekje.
Hoeveel Tijd Is Er Nog sluit de cd af. De Roovere haakt er figuurlijk af van de ratrace van het leven op deze planeet maar ze doet dat in stijl met een schitterend arrangement bij een zacht obsederend ritme.
Eva De Roovere heeft tijd genomen en kennelijk ook afstand – ze verbleef een tijdje in de Verenigde Staten – om dit album te schrijven. Het heeft ruimschoots geloond. Het is een uiterst knap werkstuk geworden van een gerijpte artieste die zich omgeven heeft met muzikanten die kennelijk precies aanvoelen wat Eva in haar diepste vezels drijft. ‘La Loba’ is Nederlandstalig werk van topklasse.