Eve Libertine - A Free-Form, Improvisation Adapted From Jack Kerouac’s ’Sea’

One Little Indian

A Free-Form, Improvisation Adapted From Jack Kerouac’s ’Sea’

Het is inmiddels zo’n veertig jaar geleden dat Eve Libertine in het legendarische Crass het cristendom attackeerde met het legendarische Asylum: een stuk agressief uitgespuwde poëzie tegen een achtergrond van ronkende drones ("I vomit on you Jesu … you’ve nailed yourself upon your cross … Jesus died for his own sins, not mine"). Na de teloorgang van Crass belandde Libertine op muzikaal gebied wat onder de radar. En – in alle eerlijkheid – deze improvisatie gaat daar weinig aan veranderen.

De anarchopunkdame heeft lange tijd in theatermiddens vertoefd, naast haar vele activiteiten als visueel artiest. Beatpoëtry, vocale expressie, muzikale improvisatietheaters zijn Eve Libertine altijd nauw aan het hart gebleven, zo blijkt. Telkens in haar eigen anti-establishment DIY-wereldje dan.

Voor dit werk liet ze zich inspireren door het gedicht Sea van de legendarische beatpoëet Jack Kerouac – een gedicht dat hij in zijn meest depressieve periode schreef en een labiele Libertine graag naar zich toe trekt. Met de kracht en emotie van Kerouacs woorden trok ze de studio in om, samen met vier muzikanten (waaronder legendarisch percussionist Paul Clarvis) en een arsenaal instrumenten als cello, piano, handtroms en gitaar, een meer dan twintig minuten durende jam neer te zetten die in één expressief experiment werd opgenomen. Eén track, één take.

Het resultaat is een freejazz-achtige nonsens van muziek en woorden waarin de bejaarde punkster scandeert, declareert, grolt en gromt, kirt en toefluistert. Soms met duidelijke boodschappen, soms met onsamenhangende woord- en beeldspraak. Dat terwijl de piano pingelt, drums wat tikkelen en tokkelen, een basgitaar zichzelf lijkt te stemmen en de viool zichzelf verkracht. Samenhang of cohesie? Structuur en wetmatigheden? Komaan zeg, toch niet voor Eve Libertine!? Dit is chaos. Een jam waarin iedereen zijn eigen rol speelt, vaak zonder rekening te houden met de anderen. Een muzikaal en vocaal pointillisme van emotie en ongebreidelde uiting. Met de grote C van Cultuur, Chaos of Crazy. Kies maar. Wij houden het op complete bullshit en een enkel kaartje voor het gekkenhuis. Oh ja, wel geproducet door Crass-drummer Penny Rimbaud.

14 maart 2019
Johan Giglot