Everything Everything - Get To Heaven

Sony

Het is alweer ruim tweeënhalf jaar geleden dat de artrockers van Everything Everything van zich lieten horen middels tweede langspeler ‘Arc’. Tijdens de opnames voor opvolger ‘Get To Heaven’ worstelde zanger Jonathan Higgs met een depressie en stemmingswisselingen, wat het er allemaal niet eenvoudiger op maakte. Desondanks heeft Everything Everything haar derde hoofdstuk geopend en wij zijn razend benieuwd of de band uit Manchester ook muzikale sprongen heeft gemaakt en of het de aandacht vast gaat houden.

We beginnen maar met meteen te melden dat het geluid sinds ‘Arc’ niet extreem is veranderd,  maar de liedjes hebben doorgaans wel meer structuur gekregen. Het zijn meer liedjes dan op de voorganger. Singles Regret en Spring / Sun / Winter / Dread (die overigens stevig tegen Alphaville’s Big in Japan aanleunt) zijn daar goede voorbeelden van. Ze hebben sterke coupletten en pakkende refreinen die zich ongemerkt in je oren nestelen. Een vreemd idee, gezien de thematiek niet al te vrolijk is. "Spring, sun, winter, dread / I don't want to get older / (No way, no way)”, zingt Jonathan Higgs met zijn karakteristieke stem, die het midden houdt tussen Chris Martin en Kele Okereke. We stuiten ook op een uiterst dansbaar liedje: Distant Past. Probeert u de voeten maar eens stil te houden. Ons lukte het niet!

Natuurlijk verliest Everything Everything haar streken niet helemaal. Er wordt nog genoeg gefreakt, zoals op het bezwerende Fortune 500, het licht chaotische maar sterke Zero Pharaoh en het stuiterende No Reptiles, dat nog het meest teruggrijpt op het geluid van ‘Arc’ en waarvan de tweede (meerstemmige) helft werkelijk prachtig is.

Qua productie staat 'Get To Heaven' er zogezegd goed op; de verdienste van Stuart Price; juist, die gast van onder andere Les Rythmes Digitales en Zoot Woman. Luister naar Living In A Magazine van laatstgenoemde en je zou haast zweren dat het Price is die de structuur in de liedjes heeft gebracht. Dat is echter niet enige knappe aan de productie. Everything Everything heeft een vaak vol en druk instrumentarium, wat in combinatie met dito composities als nadeel kan hebben dat het als een brei kan gaan klinken. Dat is hier absoluut niet het geval. Het geheel werd heel duidelijk geregistreerd en niks verzuipt in de eindmix.

De twee vragen die wij ons in de inleiding stelden kunnen we beantwoorden met een volmondig “Ja”. 'Get To Heaven' is een sterk album, dat even pakkend als ongrijpbaar is, en laat horen dat Everything Everything zich heeft ontwikkeld zonder haar eigen geluid te verliezen.