Ewert & The Two Dragons - Good Man Down
I Love You Records
Zoals de drukkende warmte ons land verraste en zijn bewoners op zoek liet gaan naar allerhande manieren om af te koelen, zo onverwacht zomers en fris klinken Ewert & The Two Dragons. Deze indieband is alvast erg geliefd in thuisland Estland, en bij het beluisteren van hun tweede studioplaat ‘Good Man Down’ kunnen wij enkel goedkeurend knikken en hun landgenoten overschot van gelijk geven.
Waarom? Neem nu opener (In The End) There’s Only Love. Het begint rustig met enkele repetitieve, weinig zeggende drumslagen, maar voeg daar montere gitaarklanken en achtergrondstemmen aan toe die leadzanger Ewert himself bijstaan, en het nummer groeit uit tot een van de meest pakkende deuntjes die we sinds lange tijd onze oren lieten binnendringen. Eindresultaat: een niet uit je hoofd te krijgen melodie, een niet van je hoofd te krijgen glimlach. Qua opener kan dit wel tellen.
Opvolger en titeltrack Good Man Down klinkt op het eerste gehoor minder opgewekt, maar zet de eerste positieve indruk moeiteloos verder. Het terugkerende basmelodietje en handgeklap zijn alvast een pak minder cliché dan het thema van het nummer zelf: het zoveelste verhaal over boy meets girl. En als we dan toch iemand moeten noemen om deze mannen mee te vergelijken, laat het dan een iets alternatievere Absynthe Minded zijn. Al vinden we Ewert en zijn twee draken –vertel het niet door- misschien net dat tikkeltje beter. Ook het verkwikkende Jolene –helemaal niets te maken met The White Stripes, of, zoals je wil, Dolly Parton- beaamt dit alleen maar.
Een eerste moment van rust en tristesse wordt ons vriendelijk aangeboden bij Panda, dat ietwat uit de toon valt op deze plaat, al is het maar omdat het geheel een goeie zeven minuten duurt. Aangrijpend gitaargepluk en gezangen die klinken alsof ze uit majestueuze gebergte komen: dit kon zonder moeite de soundtrack van cultfilm Into The Wild geweest zijn, al zijn het vooral de macabere dissonante tonen die ons rillingen bezorgen. Wat dan best wel weer lachwekkend is, te bedenken dat lyrics als ‘here comes the panda’ helemaal niet zo onheilspellend zijn als de melodieën willen laten uitschijnen.
En nu we toch bezig zijn over dieren. The Rabbit gaat de folktour op, en ligt minder in het verlengde van zijn voorgangers. Diepe bassen die ons doen wegdromen naar open vlaktes in de gigantisch onbewoonde gebieden van Midden-Amerika. Dit is misschien wel het meest volwassen nummer van ‘Good Man Down’, en kan zonder aarzelen toegevoegd worden aan ons lijstje van indrukwekkende hoogtepunten.
Afsluiter You Had Me At Hello vat deze plaat samen met een fraaie hoofdgedachte: Ewert & The Two Dragons hadden ons al vanaf de eerste noot in hun greep, en bewijzen dat ze talent genoeg hebben om onze aandacht tien nummers lang vast te houden. Wij durven wedden voor een pint dat jullie nog van dit kwartet zullen horen.